प्रेमाची शप्पथ आहे तुला | अजिंक्य भोसले | PuneriSpeaks

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला…..

२३ भागांची प्रेमकथा

पाउस पडत होता. आणि अजिंक्य एका बंद वडापावच्या गाड्यापाशी आडोशाला उभा होता. अंधार होता तिथे आणि पाउस हि लागत नव्हता. भिजलेली केस हाताने झाडत असताना. त्या पावसाच्या आवाजात आणि मातीच्या वासातही एक ओळखीचा वास आला. त्यान बघितले माग वळून. आणि हृदयाची धड-धड वाढली. कारण ती प्रतीक्षा होती. ती प्रतीक्षा जी त्याचीच होती. ओल्या केसांना गळ्यात थोड आणि थोड पाठीवर सोडून ती हातावरच पाणी रुमालाने पुसत होती. तो तिच्या माग गेला. आणि तिच्या मागेच थांबला.
अंधारामुळे तिला माहित नव्हत कि कोण तरी तिथ आधीपासून एक पुरुष आहे . नाहीतर ती अशी एकटी थांबली नसतीच. आणि हिम्मत करून अजिंक्यने प्रतीक्षाच्या हाताला धरल. आणि हा स्पर्श ओळखीचा जाणवला तिला. तीन मागे बघितल आणि एकदम विचारल अरे तू इथ काय करतोस? कसा आहेस? आणि हि काय पद्धत म्हणायची तुझी कसला आवाज नाही हाक मारली नाहीस डायरेक्ट हात पकडतोस देऊ का पोलिसांकडे? आणि तिचच ती हसायला लागली.
पाउस थांबला. दोघ एकमेकांच्या डोळ्यात हरवून गेले.
अजिंक्य बोलू लागला, का? हक्क नाही का माझा तुझ्यावर? का तो पण गमावून बसलोय मी. तु मला वचन दिल होत की मी कायम तुझीच असेन. काय झाल त्या वचनाच?
अरे गम्मत केली मी. तु का इतका चिडतोस. (प्रतीक्षा) चिडतोय का मी? हळवा झालोय. रडू येतंय मला. तेव्हा निघून गेलीयस आज दिसतीयस (अजिंक्य), काहीही हा आत्ताच भेटलो न आपण अलीकड (प्रतीक्षा), हो दोन वर्षापूर्वी, तुला मुलगी झाली तेव्हा (अजिंक्य), हा मग? (प्रतीक्षा) हा मग काय हे काय कमी आहेत का दिवस. काल परवा भेटल्यासारख बोलातीयस दोन तीन वर्षापूर्वी भेटलो म्हणून. (अजिंक्य)

बर मी निघू का? हे आले आहेत मुलीला खाऊ आणायला गेलेत. तुला आणि मला अस बघितल तर भलताच शक घेतील (प्रतीक्षा), वा… म्हणजे तुझा नवरा शक घेतो आणि तु त्याला घाबरून राहतेस? मी काय वाईट होतो का मग? (अजिंक्य), तुही तेच करायचास आणि म्हणूनच मी तुझ्यापासून लांब गेले. आठव काय बोलला होतास त्या दिवशी किती रडवलस मला त्या एका कॅडबरी वरून… कुणी दिली? का दिली? तू का घेतली? का खाल्ली? नको नको ते पुढच बोललास, आठवतय ना? (प्रतीक्षा), हो… पण (अजिंक्य)
पण काय? तुझ्या त्या वागण्यान मी तुझ्यावरचा विश्वास गमावून बसले. तू नंतर हि असाच वागशील माझ्याशी म्हणून तुला भेटले नाही. आणि तुही आला नाहीस माझ्याकडे. काय समजायचं मी. झाली भांडण ठीक आहेत. मोठ कारण नव्हत. पण तु साध एकदा समजवायला पण आला नाहीस किती कठोर मनाचा आहेस तू यार (प्रतीक्षा), मी यायचो रोज, पण मला तू दिसायचीच नाहीस (अजिंक्य), हो.. मी गावी साताऱ्याला गेलेले. तु अस वागलास. काय करायचं होत मी इथ थांबून बोल? ज्या गालावर तू कीस करून करून माझा गाल ओला करायचास त्या गालावर तू तुज्या हाताचे ठसे उठवलेस. तरी त्यातून मी तुला माफ केल. पण तुझा राग. शांत झाला का सांग मला तु? तुझ्या पायी मी लग्नाला हो बोलले. तुझ कशात काही नाही म्हणून तुला साथ देऊन आपण लग्न दोन तीन वर्ष जरा उशिरा करू अस मी ठरवलेलं. उशीर कितीही झाला लग्नाला तरी मी तुझी होनार होते. त्यामुळे वय चाललेलं माझ त्याचा मला फरक पडत नव्हता. पण तुला काहीच वाटल नाही होणा? (प्रतीक्षा), मला तुझ्याशी एकदा सगळ बोलायचं आहे. प्लीज एकदा माझ्या घरी येशील ? (अजिंक्य), हे बघ अजिंक्य, तो हक्क तू गमावला आहेस. आता माझ्यावर, माझ्या शरीरावर आता माझ्या नवऱ्याचा हक्क आहे. तो तु नाही घेऊ शकत. मी भेटू शकते तुला. पण ते काहीच नाही करू शकत (प्रतीक्षा).

तिचा हात घट्ट पकडून तिला अंधारात जवळ ओढताना अजिंक्यला भान येत आणि कळत पाउस तर सुरूच आहे. प्रतीक्षाला हि तेच जाणवत. ती हात सोडवत बोलते मी जाते नाहीतर हे येतील.
अजिंक्य तिला जवळ ओढतो. आणि मिठीत घेणार तोच ती त्याला धक्का देते. त्याला कस तरी होत. तो काही बोलणार तोच ती बोलते, मी येते तुला भेटायला उद्या, दुपारी, एकटीच येईन. पण पुन्हा येईन कधी अशी अपेक्षा ठेवू नकोस. कारण तू मला तुझी तेव्हा सवय लावलीस आणि सोडून गेलास. आता मला पुन्हा तुझी सवय लाऊन घ्यायची नाही. मी आनंदी आहे माझ्या संसारात (प्रतीक्षा). अस बोलू नकोस, तुला आपल्या प्रेमाची शप्पथ आहे. मला तुझी गरज आहे (अजिंक्य). मला होती तेव्हा कुठे होतास तु? सांग मला? नाहीत अजिंक्य तुझ्याकड माझ्या प्रश्नांची उत्तर…. सोड जाते मी, उद्या भेटू. ती माघारी फिरते आणि न राहून अजिंक्य तिला अंधारात मागून पकडून मिठीत ओढतो. दोघांची अंग गरम होतात. पण ती मिठी सोडून पावसात भिजत जाते. आणि अजिंक्य उभा राहतो तिला पाठमोर जाताना बघत…..

भाग २

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला.

उगीच कोणी कुणासाठी काहीच करत नाही. समाजात आपण राहतो. हा समाज आपल्याला चांगल बोलतो म्हणून सबंध हा समाज चांगला आहे अस होत नाही. काही वेळा आपण फसलो जातो त्यांच्या शब्दात किंवा आपणच धोका आहे दिसत असतानाही फसवून घेत राहतो स्वतःला. काहीस असच होत न आपल प्रेमात? म्हणजे प्रेम हे खोट आहे. क्षुल्लक आहे. आपल्याला कोणी तरी प्रेमात फसवणारे किंवा आपण यात फसलो जाणार आहे हे माहित असताना पण आपण प्रेम करतो. मग मला सांगा प्रेमात हरताना चूक कुणाची असते आपली? का पुढच्या व्यक्तीची?

काहीस असच झाल. काहीश्या गैरसमजामुळ अजिंक्य आणि प्रतीक्षाच प्रेम कुठल्या कुठ मनाच्या एका कोपऱ्यात जाऊन लपल. त्या लपलेल्या प्रेमाला अचानक जाग आली तिला काल रात्री पावसात आडोश्याला बघून. अजिंक्य प्रतीक्षा भेटले दोन वर्षांनी. आणि दोघांनी आज अजिंक्यच्या घरी भेटायचं ठरवलं. वेळ होत आली. वेळ होऊन गेली तरी ती आली नाही.

दोष त्याचा नाही. दोष तिचा नाही. दोष नशिबाचा हि म्हणता येणार नाही. काय करणार ती? स्वतःचा संसार आणि त्यात असलेले तिचे आई-बाबा, नवरा, मुलगी यांना काहीं न सांगता, घरातली सगळी काम सोडून ती त्याच्याकड जाऊ शकत नव्हती. तिला माहित होत. इतक्या वर्षाची मनातली सगळी व्यथा तो फक्त बोलून दूर करेल? शक्यच नाही. शरीराचा संबंध येईलच. पण मी सावरेन स्वताला. तो जवळ आला तरी त्याला जाणीव करून देईन माझ्यावर हक्क नवऱ्याचा आहे त्याचा नाही. अशा विचारात प्रतीक्षा होती. आणि इकड वेळ निघून जात होता तसा अजिंक्यच्या अंगातल अवसान निघून जात होत. वेळ निघून गेली. १ वाजताची वेळ. आता कुठे सहा वाजायला आले. प्रतीक्षा आली नाही. अजिंक्यने कागद पेन्सिल घेऊन उगीचच मनाला शांत करायला कविता लिहायला लागला.

पण कविता हि लिहावी लागते बोलावी नाही लागत. त्याला गरज होती बोलून मन मोकळ करायची. पण ते झाल नाही. ढगाळ वातावरण झाले, वार येत होते. बाहेर कुठे लोकांचे आवाज येत होते. रोजच येतात पण आत्ता अजिंक्यच्या डोक्यात त्या आवाजाने खूप दुखत होत. मनातला त्रास कसा बाहेर काढायचा हेच नेमके त्याला समजत नव्हत. त्याने लिहिलेली कविता फाडून टाकली. आणि कागदाचे तुकडे खाली टाकले. त्यात त्याला “फक्त तुझ्यासाठी प्रतीक्षा” अस लिहिलेला एक तुकडा दिसला. तो उचलून टेबलावर ठेवला. आणि डोळ्यातल्या पाण्याने कधी त्याचे ओठ खारट केले समजलच नाही.

एक कसला तरी आवाज आला. आणि त्याच्या डोक्यात जोरात एक कळ आली. आणि पुन्हा तसाच आवाज आला. त्यान दुर्लक्ष केल. पुन्हा तीन-चार वेळा सलग आवाज आला. आता जो कोणी हा आवाज करतोय त्याचा जीवच घ्यायचा या विचाराने तो डोळे पुसत दाराजवळ गेला. तो आवाज कडी वाजवल्याचा येत होता. त्यान दार उघडल. मन ताळावर आल. दारात प्रतीक्षा होती. ती आत आली. त्यान दार उघडच ठेवलं. जेणेकरून तिला सुरक्षित वाटाव. पण तीनच सांगितल दार लाव.

तिला टेबलावरचा कागद दिसतो “फक्त तुझ्याचसाठी प्रतीक्षा” अस लिहिलेला. तू अजून करतोस कविता? माझ्यासाठी? तीन डोळे मिटले आणि टपकन डोळ्यातल पाणी पडल. आणि कशाचा हि वेळ न घेता तो बोलला मी अजून जगतोय ही फक्त तुझ्याचसाठी……

भाग ३

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

(आता बाहेर पाउस पडायला सुरुवात झालेली) आज, आत्ता, अस जवळ आहोत. बाहेर पाउस पडायला लागलाय. तुला आठवतय का ग बघ बर, तेव्हा तू भिजत होतीस म्हणून मी माझ्या दोन वह्या तुझ्या डोक्यावर धरून मी भिजत होतो. आपण एका बाजूला जाऊन थांबलो. वह्या अक्षरशः फाटल्या आणि नंतर कळाल जरा अजून माग गेलो असतो किंवा नुस्त जागेवरून माग बघितल असत तर दिसल असत माग एक झाड होत आणि त्याच्या खाली सगळ कोरडच होत.

माझा अभ्यास, माझ्या मित्राचा अभ्यास सगळा पाण्यात गेला पण तुझ्या सिल्की केसांचा जो काही कर्ली अवतार झाला होता…खरच खूप सुंदर दिसत होतीस तू तशी. तुझ्या नाकावरून ओघळणार पाणी तुझ्या ओठांवर टपकण पडत होत. आणि हाताची घडी घालून तू भिजलेली माझी प्रतीक्षा थरथर कापात होतीस. माझ्याकड नेमके पैसे नव्हते. तुला मी विचारलं “पैसे आहेत का?” आणि तू मला वीस रुपये काढून दिलेस.

मधु चंद्र: कमी वयातले बालपण | PuneriSpeaks

ते वीस रुपये मी माझ्या ओल्या हातात अगदी ऐटीत धरून तुला घेऊन चहाच्या टपरीवर घेऊन गेलो. तिथ त्याला पैसे रुबाबात देऊन दोन कटिंग घेतले. तू चहा पिलास आणि तुझी थंडी ओसरली. पैसे तुझेच होते पण मी माझ्या पैशान तुला चहा पाजून तुझी काळजी घेतली अशा नजरेन तू माझ्याकडे बघत होतीस. ( अजिंक्य )

हे बघ अजिंक्य, माझ लग्न झाल, मला मुलगी झाली, मी संसारात बुडाली म्हणून हे सगळ मी विसरले अस होत नाही. किती काहीही झाल तरी तू माझ पाहिलं प्रेम आहेस. नाही विसरू शकत तुला मी. मी मेल्यावरच तुला विसरेन. ( प्रतीक्षा )

एssए अस नाको ना बोलू मला भीती वाटते. हे बघ माझे हात कापतायत अस नको बोलत जाऊ. नाही सहन होत मला माहितीय न. हव तर मी पाहिलं मरतो पण मला नाही सहन होणार तुला काय झालेलं. आणि हे अस बोललेलं पण नाही चालणार मला. ( अजिंक्य )

हे बघ अजिंक्य तू इथ कशासाठी मला बोलावलं आहेस हे माहितीय मला पण तरीही सांगते मी ते काहीच करू शकत नाही. अरे मी मनान तुझी आहे. पण शरीरान आता माझ्या नवऱ्याची झालीय. ( प्रतीक्षा )

बर…म्हणजे आधी शरीरान आणि नंतर मनान हि होशील. मग? ( अजिंक्य )

अरे लाख माझ मन जाईल त्याच्याकड पण फिरून तुझ्याच जवळ येणार आहे. तू माझ पाहिलं प्रेम आहेस अजिंक्य. आणि तुला काय वाटत फक्त तूच मला आठवत बसतोस? मी तुला विसरले? मला तर तू सतत आठवतोस माझ्या मुलीला मी हाक मारली कि. आपण दोघांनी ठरवलेलं आपण लग्न केल कि एका मुलीला दत्तक घेऊन तीच नाव सारा ठेवायचं नवऱ्याला माझ्या नाही आवडली हि गोष्ट मी सांगितली होती तेव्हा. पण मी तुझी आठवण म्हणून तीच नाव साराच ठेवल.

हे बघ प्रेम तूच करतोस अस नाही मीही तुझ्यावर अजून तितकच प्रेम करतीय. पण संसाराच्या गाड्यात कधीतरी विसरते मी तुला. कारण त्याचा त्रास मलाच होतो. आधीही मला त्रास द्यायचास बोलून आणि आता आठवणीत आलास तरी त्रासच होतो मला तुझा पण…

भाग ४

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

हे बघ प्रेम फक्त तूच करतोस अस नाही मीही तुझ्यावर अजून तितकच प्रेम करतीय. पण संसाराच्या गाड्यात कधीतरी विसरते मी तुला. कारण त्याचा त्रास मलाच होतो. आधीही मला त्रास द्यायचास बोलून आणि आता आठवणीत आलास तरी त्रासच होतो मला पण या त्रासात हि एक आनंद मिळतो मला. एक आनंद मिळतो कि तू माझ्या मनातून अजून कुठेही गेला नाहीस.

खूप काही गोष्टीना मी विसरायचं म्हंटल ज्या आपल्या दोघात घडल्या पण नाहीरे विसरता येत नाही. काय करू मी ? हे बघ आणि मला मुद्दाम अस वागायचं नव्हत पण तुझ्या चुकीमुळ मला असुरक्षित वाटल. तुझ्यावर मी प्रेम केल आणि मला माझी चूक वाटली यात माझा दोष काय?

म्हणून मी लग्न केल आणि मला आता वाटत तुही लग्न करून घ्याव. हव तर मी माझ्या मैत्रीणींमधली बघू का तुला एक. म्हणजे कस ती तुझी काळजी घेईल म्हणजे मीच सांगेन तिला आणि महत्वाची म्हणजे ओळखीची असेल. हे बघ या आत्ताच्या घडीला तुला वाटत असेल की मी तुझ्याकडे सगळ सोडून याव. तुला मी माझ म्हणातर अस होणार नाही.

मी माझ्या नवऱ्याला त्याच्या आई-बाबाना सोडू शकत नाही. आणि माझ्या मुलीला त्या घरी ठेवून किंवा माझ्यासोबत घेऊन येऊ शकत नाही. ( प्रतीक्षा )

मी सांभाळेन तिला. माझीच मुलगी मानून. खूप काळजी घेईन तिची. हव तर……हव तर आपल बाळ नको जन्माला घालायला. मी तिला माझ नाव देईन. असही ती अजून लहान आहे नाही कळणार तिला. मी खरच सांगतो माझी मुलगी मानून तिला मी सांभाळीन. ( अजिंक्य )

हो तुझीच आहे ती. पण नाही होऊ शकत अस काहीच. तू समजून का घेत नाहीस. हाच स्वभाव मला आवडत नाही. प्रत्येक वेळीस तुझ खर करतोस तू. माझ कधी ऐकून घेतल नाहीस. तुझ्या हो ला मी हो म्हणायचं अरे मान्य आहे मला इतकी समज नाही पण कधीतरी तुझ पण चुकू शकत ना ? आणि हे मला कळल्यावर मी का तुझ्या हो ला हो द्यायचा ? सांग मला ?( प्रतीक्षा )

मला तुझ्याशी लग्न करायचं आहे . नाहीतर मला कोणीच नको.  या आयुष्यात प्रेमाचा शोध घेत मी तुझ्यापर्यंत येऊन पोचलो. जेव्हा कळत नव्हत तेव्हा पासून प्रेम तुझ्यावर करायला लागलो. आणि आता तूच अस म्हणालीस तर मी कुणाकड बघायचं सांग मला तूच ? ( अजिंक्य )

आणि बाहेर पावसाचा जोर वाढला दोघांच्या बोलण्याचा आवाज बारीक झाला कारण पावसाच्या सरींचा आवाज कित्येक पटीने वाढला. खिडकीतून पाणी आत यायला लागल खाटेवर अजिंक्यने जाऊन खिडकी लावली. तेवढ्यात

एक उपाय आहे. तो केला तर मी तुझी होईन ( प्रतीक्षा )

कोणता ???? ( अजिंक्य )

भाग ५

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

पावसाने जोर धरला आणि त्याच्या मनात बरेच प्रश्न यायला लागतात. मघापासून तो तिच्या जवळ जाण्यासाठी आसुसलेला असतो. पण तिच्या एका वाक्यान त्याच्यातली सगळी मिलनाची भावना विरून जाते. आणि त्याच लक्ष तिच्याकड लागून राहत. पण प्रतीक्षा मान खाली घालून हातातली बांगडी माग सरकवत एक सारख त्या बांगडीला बघत राहते.

काय झाल सांग ना? काय उपाय आहे? काय करू मी म्हणजे मी तुझा होईन आणि तू माझी होशील? आता असा अंत नको बघू प्रतीक्षा प्लीज बोल. बाहेर पावसाच पाणी आणि इथ माझ्या डोळ्यातल पाणी दोघ हि आतुर आहेत बरसायला जोराने. (अजिंक्य)

मला एकदा मिठीत घेशील अजिंक्य ? प्रेमाने नाही असच. गरज वाटतीय. (प्रतीक्षा)

हे काय आता मधेच? मी इतका वेळ ठेवला न संयम मग हे काय बोलतियस आणि तू उपाय सांग मग घेईन (अजिंक्य)

सांगते न तू घे तर जवळ. तू घेणारेस का नाही ? आणि गरज मलाच आहे अस नाही तुला हि आहे तुझ्या डोळ्यात आल्यापासून दिसलय मला. आणि नसेल घ्यायचं तर मी हि नाही उपाय सांगणार ( प्रतीक्षा )

अजिंक्य तिला जवळ घेतो. दोघ खाटेवर बसलेली असतात. अजिंक्य पाय खाली सोडून आणि तिच्यापासून लांब जरा बसलेला असतो तिच्याजवळ सरकून तिला जवळ ओढतो खांद्याला धरून.

असली कसली रे तुझी मिठी?  निट धर काय झाल इतका वेळ उतावळा झालेलास. काय करू आणि काय नको माझ्यासोबत अस तुझ्या मनात चाललेलं आणि आता हे काय आता संपली का भावना ? ( प्रतीक्षा )

अजिंक्य उठतो आणि तिचा हात धरून तिला उठवतो. ती त्याच्याकड आणि तो तिच्याकड बघतो. पण तो तिला मिठीत घेत नाही ती त्याच्या जवळ जात नाही दोघांचे दोन हात फक्त एकमेकांच्या हातात गुंतून पडतात.

प्रतीक्षा, या मधल्या काळात मी मिठी मारली उशीला तू समजून. आरशात बघून स्वताशी बोललोय तू समोर आहेस मानून. माझ्या हातावर मीच हात फिरवला तुझा स्पर्श समजून. आणि आज या घडीला तू समोर आहेस पण नाही ग इच्छा होत. काहीतरी राहिल्यासारख काहीतरी हरवल्यासारख वाटतय. माझ मन आज तुला शोधत कुठ गेलय काय माहीत आणि तू माझ्या अशी पुढ्यात आहेस. काय करू मी डोळ्यातल पाणी अडवू? का गच्च मिठीत साठवू? का माझ्या मिठीत धरून ठेवू इतक घट्ट कि दोन श्वासांशिवाय आपल्या काहीच त्या मिठीत ये जा करू शकणार नाही ? काय करू मी ( अजिंक्य )

मला तुझ बनव आज. पुन्हा एकदा नव्यान माझ्यावर प्रेम कर. विसर मला मी कोण आहे. विसर पाहिलं प्रेम. विसर त्या आठवणी. बस फक्त तू आणि मी आहोत इथ इतकच ध्यानात ठेवून मला आपलस कर.हेच हवाय न तुला? मी तयार आहे. मी जाणार होते पण पाय निघत नाही इथून. तुला हात लावला तर अनोळखी वाटलास रे. आणि मी नाही तुला अनोळखी म्हणून लक्षात ठेवू शकत तू माझा आहेस. तू माझ पहिलं प्रेम आहेस. मला माहित नाही तुझी मर्जी असो नसो मला तुझ बनव लवकर. मी चुकीची वाटत असेन पण हि वेळ पुन्हा नाही येणार आणि बहुतेक मी पण नाही येणार परत. तीन वर्षांनी आज आपण भेटलोय असा जर वेळ लागणार असेल एका भेटीसाठी तर मी फक्त तुझ्या मिठीला नाही आठवण बनवू शकत. मला तू हवायस. तुझा स्पर्श माझ्या प्रत्येक अंगाला आणि तुझा जड झालेल्या श्वासाला मला माझ्यात ओढून घ्यायचय.  ( प्रतीक्षा )

अजिंक्य भरल्या डोळ्याने तिला बघतो आणि तिच्या डोळ्यातल पाणी कधी तिच्या हनुवटी वरून घरंगळत जात कळत नाही. तेवढ्यात बाहेर मोठा प्रकाश पडतो. अजिंक्यच्या काचेच्या खिडकीवर तो प्रकाश स्पष्ट दिसतो पण हे दोघ एकमेकांच्या डोळ्यातच रमून असतात. आणि एकच जोरात आवाज येतो वीज चमकल्याचा. अजिंक्य भानावर येतो आणि त्या सरशी प्रतीक्षा त्याच्या मिठीत घाबरून जाते. घाबरायला ती काय आता लहान नाही पण मिठीत शिरायला एक चांगला बहाणा तिला मिळाला. अजिंक्यच्या शर्टाला घट्ट ओढून धरत तिन त्याला मिठी मारली आणि त्यान तिच्या केसात हात नेऊन ताकदीन घट्ट केस ओढून तिला जवळ ओढलं आणि नेहमी सारखी पावसाचा जोर वाढल्या मुळ लाईट गेली. आणि …….

भाग ६

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

त्या अंधारात एकसारखा पावसाचा आवाज येत होता. अंधार असला काही दिसत नसल तरी अजिंक्यला प्रतीक्षा आणि तिला अजिंक्य जाणवत होते. कळत होते किंबहुना प्रेमाच्या मिठीत बुडाल्यामुळे ते एकमेकांना दिसत हि होते. पुन्हा तोच तो खिडकीवर लक्ख प्रकाश पडला. आणि त्या प्रकाशात प्रतीक्षाला दिसलं अजिंक्य तिच्याकडच बघत होता. त्या एक सेकंदाच्या प्रकाशात नजरा-नजर झाली आणि प्रकाश गेला. आणि जोरात विजेचा आवाज झाला. त्या सरशी प्रतीक्षा अजिंक्यच्या मिठीत शिरली. अजिंक्यने तिला घट्ट पकडलं. आणि त्यान तिला घट्ट पकडल आणि तसाच मिठीत घेऊन तिला चालू लागला खाटेच्या दिशेने.

घरात अंधार होता. तिच्यासाठी ती खोली नवीन होती. पण अजिंक्यची ओळखीची होती. त्याला अंधारात हि माहित होत कुठ आहे खाट. तो तिथ पोचला. मिठीतल्या अवस्थेत प्रतीक्षाच्या पायाला खाट टेकली. आणि तिन मिठी सैल केली. आणि खाटेवर तिरक पडत त्याला जवळ ओढल. पावसाचा जोर वाढतच चाललेला. मगाशी लावलेल्या खिडकीतून थोड थोड पाणी त्या खाटेवर उडतच होत.
प्रतीक्षा झोपली तस तिच्या तोंडावर गार पाणी उडत होत. पण कुठून पडतय दिसत नव्हत. अजिंक्य कुठ आहे हे हि दिसत नव्हत. तीन हाताने चाचपडून बघितल. आणि अजिंक्यचा हात जाणवला. तिन हाताला पकडून त्याला जवळ ओढायला हिसका दिला त्या सरशी अजिंक्य तिच्या कवेत गेला. थंड श्वास. आणि अंगावर उडणार खिडकीतून  उडणार थंड पाणी. आणि दोन हृदयांची होणारी धडधड. या सगळ्यात आता दोघ हि एकमेकांना सावरू शकत नव्हते. त्यान तिच्या केसातून कपाळावरून नकट्या नाकावरूण हात फिरवत ओठांपर्यंत आणला. आणि तो तसाच छाती पर्यंत जाणार तोच परत प्रकाश पडला. खिडकीवर नाही प्रतीक्षाच्या शेजारून. तिचा मोबाईलचा प्रकाश पडत होता. ती अजिंक्यला बाजुला करून फोन उचलते. घरून आईचा ( सासू ) फोन आलेला असतो कि साराचा क्लास सुटला आहे आणि ती एकटी तिथ थांबलीय वाट बघत, कुठ आहेस तू आणि बरच काही बोलल्या ओरडल्या ही. मोबाईल हातात पकडून अजिंक्यला सांगते. मी निघते.

शंका-कुशंका: लग्नानंतरची पहिली रात्र | अजिंक्य भोसले

अजिंक्यला सुचत नाही. मोबाईलच्या प्रकाशातही गोरीपान प्रतीक्षा त्याला दिसत होती. तो तिच्या जवळ सरकून तिच्या खांद्याच चुंबन घेतो पण ती त्याला सांगते बस मला जायचं आहे. तो तिला म्हणतो इतक्या पावसाच तू जाणार कस? छत्री पण आणली नाहीस. मी देऊका? नको परत छत्रीच्या बहाण्याने मला इकड याव लागेल ( प्रतीक्षा )

मग यायचं नाही का पुन्हा तुला ? ( अजिंक्य )

माहित नाही पण प्लीज मला नको पुन्हा प्रेम करायला भाग पाडू तुझ्यावर ( प्रतीक्षा )

मी नाही तू केल आहेस वेड या काही वेळात, मी काय करू तू जाशील इथून मी कुठ जायचं? तुझ्या मनात तुझा नवरा आहे, तिथ ही मी येऊ शकत नाही. मी कुठ जायचं सांग न मला? उत्तर दे आणि जा.  ( अजिंक्य )

प्रतीक्षा चाचपडत कडी शोधते. अजिंक्य तिच्या माग जाऊन तिला मिठी मारतो आणि तिच्या हाताला धरून तिच्याच हाताने कडी उघडतो. आणि ती दार उघडून त्याचा पोटाला असलेला हात काढून जाते अस म्हणून निघून जाते. सगळा काळाकुट्ट अंधार असतो, खोलीत पण आणि बाहेर ही. ती मोबाईलच्या लाईटने पायऱ्या उतरत जाते. तो दार लावून घेतो. आणि खिडकीवर पुन्हा प्रकाश पडतो आणि तसाच काहीतरी खुडबुड करून तो छत्री काढतो चप्पल घालतो आणि दाराला कडी घालून खाली निघून जातो.

प्रतीक्षा रिक्षा दिसण्याची वाट बघत असते. एका देवळाच्या आडोशाला उभी राहून. तिला पुन्हा आईचा ( सासू ) फोन येतो. ती उचलत नाही. एव्हाना ती खूप भिजलेली असते. आणि पाउस थांबतो. पण पावसाचा आवाज येत असतो. कस काय ?

अजिंक्य तिच्या माग तिच्या डोक्यावर छत्री घेऊन उभा राहतो. ती म्हणते का आलास. मी जाते माझी मी.

कशी? भिजत? ( अजिंक्य )

हो ( प्रतीक्षा )

आधीही नाही मला आवडल कधी आणि आताही नाही आवडणार तू पावसात भिजलेली तुला सर्दी होते. साध रविवारी तू केसं धुतली तरी तुला सर्दी होते आणि बघ किती भिजलीयस. ( अजिंक्य )

आहे लक्षात अजून ? ( प्रतीक्षा )

काय नाही लक्षात मला सांग सगळ आहे फक्त तेव्हा बोलून दाखवलं नाही आणि दाखवायचं हि नाही पण तुला विसर पडलाय म्हणून मनात नसताना हि बोलून दाखवाव लागतय. बर चल उशीर होईल सारा तिथच आहे. तिथ पर्यंत सोडतो तुला. ( अजिंक्य )

तू नको भिजू आत ये जवळ माझ्या. दोघ चालत राहतात घोट्या एवढ्या पाण्यात अलगद पाय टाकत…

भाग ७

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

रस्त्यावर अंधार आहे. अगदी मुख्य रस्त्यावर ते दोघ नसतात त्यामुळ गाड्यांचा राबता हि तिथ नव्हता. पूर्ण शुकशुकाट. फक्त पावसाचा जोर आणि पावसाचाच आवाज. एकाच छत्रीत चालताना अजिंक्याने छत्री धरलेली डाव्या हातात पण चालताना अवघडत होत त्याला. त्याची गैरसोय बघून प्रतिक्षाने त्याचा उजवा हात तिच्या कमरेजवळ घेतला. अजिंक्यने तिच्याकड बघितल आणि तिने नजर चोरून घेतली. त्यान अलगद ठेवलेला कमरेवरचा हात अजून घट्ट केला. एक शहारा आला प्रतीक्षाला. त्या सरशी शहाऱ्याच्या झटक्याने ती छत्री बाहेर गेली आणि पटकन तिला आत अजिंक्याने ओढल.
दोघ एकमेकांना बिलगली. नकळत दोघांची मिठी झाली. तीन डोळे मिटले.आणि अजिंक्यचा हात कमरेपासून खांद्यापाशी आला आणि एका पुरुषी हातान तिला कधी जवळ घेऊन तिच्या ओठांवर ताबा मिळवला दोघानंही कळाल नाही. तिला भान आल. तिन त्याला दूर करण्याचा प्रयत्न केला पण त्यान इतक घट्ट धरलेलं तिला कि तिला त्याची मिठी आणि तिचे ओठ दोन्ही सोडवता आल नाही. पण आता सहन होत नव्हत तिला. तिला भान आल हि नसत पण अजिंक्याने एका हातान मारलेली मिठी त्या प्रेमात वहावत जाताना त्याच्या हातून खाली छत्री पडली दोघ भिजत होते.
तिन पुन्हा त्याला प्रतिकार केला. त्याला शुध्द आली त्यांनी काही न विचार करता खाली बघितल आणि छत्री उचलून तिच्या डोक्यावर धरली. ती ओल्या साडीच्या पदराने चेहरा पुसू लागली. त्यान तिचा हात धरला आणि तिच्या जवळ तोंड करून चेहऱ्यावर असलेले पाण्याचे थेंब तो ओठांनी टिपत होता. तिला कस तरी होत होत. नको वाटत होत तिला अजिंक्यला सोडून जावस. पण सारा एकटी होती तिकड. तिन सांगितल नको बास आता अजिंक्य. आणि अनोळखी सारखा तो लगेच बाजूला झाला. तिच्या डोक्यावर छत्री धरून स्वतः निम्मा छत्री बाहेर झाला. दोघात अंतर झाल.
काय माहित प्रतीक्षालाच काय वाटल तिन त्याला जवळ बोलावलं. दोघ चालत राहिले. चालताना मधेच प्रतीक्षाने पाण्यात जोरात पाय आपटला. पाणी अजिंक्याच्या अंगावर उडाल. प्रतीक्षा खूप मोठ्याने लाडिक अस हसली. त्याला हि मजा वाटली. त्यान हि तीच्या डोक्यावरची छत्री बाजूला घेतली आणि ती लहान मुलीसारखी छत्री डोक्यावर ओढून त्याच्या जवळ गेली.
क्लास जवळ आलेला. आणि चेहरा तिचा अजून ओलाच होता पण तरी तिच्या डोळ्यातल पाणी अगदी स्पष्ट आणि वेगळ दिसत होत.
काय झाल तुला रडायला ? माझ काय चुकल का ? ( अजिंक्य )
मी नव्हते तर कसा जगाला असशील रे तू . मला आता माझीच लाज वाटतीय मी इतक सार तुझ प्रेम हरवून बसले. प्रेमाला मुकले तुझ्या मी. आणि शिक्षा मिळाली रे तुला कुणामुळ तर माझ्यामुळ. जी तुझ्यावर मनापासून प्रेम करते. जिच पाहिलं प्रेम तू आहेस अशा मुलाला त्रास होतो कुणामुळ तर ती मीच आहे. मला नाही कस तरी वाटतय अजिंक्य. काय करू मी. मला तू शिक्षा दे प्लीज. मी शिक्षा भोगेन. ( प्रतीक्षा )
नाही मी काय तुला शिक्षा देणार. तू माझी व्हावीस इतकीच इच्छा होती आणि अजून हि आहे. होशील का माझी ? ( अजिंक्य )
ते कस शक्य आहे. मी सांगितल न नाही येवू शकत मी सगळ सोडून तुझ्याकड. ( प्रतीक्षा )
मग लग्न नाही पण अस तरी भेटू शकतेस न तू मला त्यात हि मी खुश राहीन. ( अजिंक्य )
नाही अजिंक्य मी माझ्या नवऱ्याला फसवू नाही शकत त्याला जर का कळाल तर, तर मी कुठ जायचं . तो मला घराबाहेर नाही काढणार पण माझ्याकड लक्ष नाही देणार. नवरा असून मी विधवा होईन. माझ्या मुलीच्या भविष्याचा प्रश्न पडलाय मला. नाही मी करू शकत काहीच चुकीच. तू लग्न कर. ( प्रतीक्षा )
कुणाशी तुझ्याशी ? ( अजिंक्य )
नाही रे मजा करायची वेळ नाही हि. समजून घे गांभीर्य तू कर खरच लग्न कर बघ तुही जाशील मला विसरून. बायकोच्या प्रेमाने तुला बर वाटेल नको हे असले विचार. हे बघ माझ पाहिलं प्रेम तूच राहणार आहेस कायम. मी भेटेन न कधीतरी पण फक्त शरीराची भूक भागवायला नाही. मी भेटेन तुला खूप काही शेअर करायला तेव्हा तुझ्या डोळ्यात मला आनंद हवाय. प्लीज. ( प्रतीक्षा )
दोघ चालत असतात. अजिंक्यचा हात तिच्या कमरेवरून आता बाजूला झाला. एक प्रकारचा त्याला थकवा आला. अंगातून त्राण गेल. तो मान खाली घालून चालत होता तिच्यासोबत.
मग तू मला भेटणार नाहीस का पुन्हा ? ( अजिंक्य )
अस म्हंटल आहे का मी ? ( प्रतीक्षा )
तू काहीही कर फक्त आनंदी जग. तू तिकड आनंदी असशील तर मी इकड आनंदी असेन. मी प्रेम तुझ्यावर केल आणि शेवटपर्यंत तुझ्यावरच करेन. पण आपल भेटन नको बंद करू. “प्रेमाची शप्पथ आहे तुला “ आपल्या. मी नाही जगू शकणार जास्त दिवस ( अजिंक्य )
एsए अस नको म्हणू मी हि नाही जगू शकणार तुला काय झाल तर .( प्रतीक्षा )
मग इतके वर्ष कशी जगलीस तू माझ्याशिवाय ? ( अजिंक्य )
तुझ्या आठवणीत ( प्रतीक्षा )
अजिंक्यच लक्ष दोघांच्या एकसारख्या चालणाऱ्या पावलांकड होत.
मला वचन दे तू पुन्हा येशील मला भेटायला. आणि अचानक तिची दोन पावलं त्या छत्रीतून गायब झाली. त्यानी शेजारी बघितल. ती नव्हती. त्याच लक्ष पुढ गेल. एक मोठा प्रकाश पडला. आणि विजेचा आवाज झाला. बोलण्यात इतकावेळ पावसाचा आवाज कुठेतरी हरवलेला पण आता पावसाचा आवाज जरा जास्तच येत होता. प्रतीक्षा पुढ जाऊन एकापाशी थांबली. आणि तो तिचा नवरा होता साराला सोबत घेऊन. त्यान बघितल होत अजिंक्य आणि प्रतीक्षाला एकत्र. त्याला भीती वाटली. आणि डोळ्यात पाणी आल प्रतीक्षा वचन न देताच निघून गेली. त्याला वाटल ती आपल्याकडे वळून बघेल पण नाही बघितल. नवऱ्यापुढ तिन त्याला परक केल. इतक्या वेळेचा सहवास ती क्षणात विसरून गेली. त्यान छत्री बंद केली आणि उभा राहिला भिजत. अजिंक्यला पुन्हा तोच प्रश्न पडला. आता मी जायचं कुठ ?

भाग ८

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

आज गुढीपाडवा. पण त्याला काय घेणदेण नाही सणांच. आज खूप दिवसांनी म्हणजे नक्की सांगता येत नाही पण तरी ४/५ महिन्यांनी असा निवांत घराबाहेर पडलेला. सकाळचे नऊ वाजले असतील. तर तो जात असतो रस्त्यावरून प्रत्येकाच्या घराबाहेर धावपळ चाललेली असते. गुढी उभारायची. लगबगीने वस्तू आणून देणारी आई बाबा. नवरा स्टुलावर खुर्चीवर भिंतीवर पत्र्यावर वर चढून गुढी लावताना त्याला काळजीने सांगणारी त्याची बायको आणि आजूबाजूला आनंदी त्यांची मुल. त्याला अप्रूप वाटत होत. आपल हि असच असत जर का आपल लग्न झाल असत. अशा विचारात तो प्रत्येक घराची हि गोष्ट बघत चाललेला असतो. आणि त्यात रस्ता भरकटतो.

चालत चालत त्याला त्याची ती आठवू लागते. जिणे त्याच्यासोबत लग्न करायची शपथ घेतली होती. सोबत एकत्र राहाण्याच वचन दिल होत. आणि त्यात ह्याने हि तिला तिच वचन , शपथा घेऊन प्रेमाला टिकवलेल पण , काही गैरसमजान सगळ मातीमोल झाल.

तो अजिंक्य होता. आणि ती प्रतीक्षा होती.

रस्त्याने चालताना सकाळचा माणसांचा वावर काम होता रस्त्यावर. जो तो आपापल्या घरात होता. आणि असच इकड तिकड बघत बघत असताना अचानक अजिंक्य थांबला. आणि पुन्हा तसाच एक प्रसंग दिसला. एक नवरा बाल्कनीच्या कट्ट्यावर उभा राहून जीवाशी खेळ करून गुढी बांधत होता. त्याची बायको त्याला ताकदीने घट्ट धरून उभी होती. एक मुलगी हातात फुल घेऊन उभी होती आणि आई खुर्चीवर बसलेली. बहुतेक वयामुळ जास्त वेळ उभ राहता येत नसेल. अस सगळ बघत असताना तो रस्त्याच्या आतल्या बाजुला सरकला आणि बघत राहिला. त्या नवऱ्याने एक एक वस्तू कळकाला लावल्या. मग त्याने साडी लाऊन तिला तांब्या मागितला. नवऱ्याला सोडून तीन अलगद पटकन खाली वाकून ताटातला तांब्या उचलला आणि पटकन आधी नवऱ्याचे पाय पकडले आणि आणि हात वर केला तांब्या द्यायला. अचानक पुढ लक्ष गेल तीच खाली.

आणि अंगातल अवसान निघून गेल. तिच्या. समोर खाली अजिंक्य उभा होता आणि त्या बाल्कनीत ?

प्रतीक्षा होती. नकळत अजिंक्य रस्ता भरकटला पण त्याला तीच घर समजल. तो तिला बघत होता. माघून आईंचा आवाज सुरु झाला. तिन स्वताला सावरत तांब्या उचलून नवऱ्याला दिला. डोळ्यातून पाणी टप-टप पडत होत. पण दोन्ही हात नवऱ्याला आधारासाठी गुंतलेले. अजिंक्य हि तिला बघत होता. पण जस त्याला जाणवलं तिच्या डोळ्यात पाणी आलंय तस तो माघारी वळून निघाला. तिच्या ओठांपर्यंत आलेल अजिंक्य थांब म्हणून पण नवऱ्याने मागच्या वेळेस तिला माफ केल पण आता नाही करू शकणार. सणासुदीचा दिवस त्यात अपशकून नको घडायला या विचाराने तिन मनाला आवर घातला. अजिंक्य रस्त्याने फक्त प्रतीक्षाला आठवत चालत होता. सगळ जग विसरला तो. जिच्यासाठी मी खूप काही केल. जिच्यावर मी खूप प्रेम केल. जिच्यासाठीच फक्त मी जगतोय अशी ती आज इतकी सुंदर दिसतेय, कुणासाठी तर तिच्या नवऱ्यासाठी. या विचाराने त्याच्या मनात घाव पडत होते. पण स्वताला सावरत तो घरी आला. वर घरात जाताना पायऱ्या पण त्याला चढवत नव्हत्या. त्या कशातरी चढून दार उघडून आत आला दाराला कडी लावली आणि रडत झोपून गेला. अख्खा दिवस झोपण्यात गेला. संध्याकाळी ६ वाजता अजिंक्यला जाग आली आणि त्यान उठून आवरून बसला चित्र काढत. तिच्या त्या मस्कारा लावलेल्या डोळ्याचं तो चित्र काढत होता. तिचे पाणावलेले डोळे त्यान चित्रात अगदी साफ काढले आणि तो मात्र आत्ता पाणावलेल्या डोळ्याने ते चित्र काढत होता.

जिवा महाला: होता जिवा म्हणून वाचला शिवा

दार वाजत. तो जाऊन दार उघडतो. एक मुलगी दारात उभी असते छोटीशी. ती त्याला गुढीपाडव्याच्या शुभेच्छा बोबड बोलून देते. या आधी त्यान तिला त्याच्या आसपास नव्हत बघित. त्यान तिला विचार नाव काय तुझ बाळा ? आणि तिन उत्तर दिल “साला” ( सारा ) आणि दोन मिनिट अजिंक्य स्तब्ध झाला. तिच्या डोक्यावर हात ठेवणार तोच बाजूला थांबलेली प्रतीक्षा त्याच्या समोर येते.

खूप सुंदर दिसत होती ती सकाळी होती त्यापेक्षा पण जास्त सुंदर वाटत होती आत्ता ती. ती आत शिरते न विचारता. साराला घेऊन खाटेवर बसते. खिडकी उघडते. जरा गार वार आत येत. तो जाऊन पटकन पंख लावतो आणि तिच्या समोर खुर्ची ठेवून त्यावर बसतो.

दोघ बोलू लागतात. तो साराला कागद पेन्सिल देतो ती तीच ती चित्र काढत बसते वाकड-तिकड.

प्रतीक्षा : हिला पण चित्राची खूप आवड आहे तुझ्यासारखी.

अजिंक्य : मला चित्राची नाही तुझी आवड आहे.

प्रतीक्षा : मोर गणपती नारळाच झाड आणि घर खूप छान काढते चित्र.

अजिंक्य : तू खूप छान दिसतीयस. खूप सुंदर.

प्रतीक्षा : तुझ्यासाठी आलीय मी आवरून. हेच हव होत न तुला.

अजिंक्य : हो पण साराला का आणला सोबत ?

प्रतीक्षा : मला पुन्हा ते नव्हत करायचं. जे मागच्यावेळीस झाल म्हणून तुला सावरता येईल हिला बघून म्हणून आणल.

अजिंक्य : खूप रडलो आज मी तुला आठवून .

प्रतीक्षा : आणि आता रडायचं नाही मी आलीय न तुझ्याकडे.

अजिंक्य : कायमच कधी येणार ?

प्रतीक्षा : ( निशब्द )

( हि कथा न संपणारी आहे )

भाग ०९

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

सारा चित्र काढतीय. तिला या दोघांच बोलण काही समजत नाहीये. त्यामुळे या दोघांना हि विषयाच बंधन नाही.

प्रतीक्षा : मला सांग तुला माझी लग्नाची पत्रिका मिळालेली का ?

अजिंक्य : ( शांत सुरात ) हम…

प्रतीक्षा : हम काय हो का नाही ? नक्की मिळाली असेल. का आला नाहीस मग लग्नाला ?

अजिंक्य : आठवतंय का कासच्या रोडला एकदा कट्ट्यावर बसलेलो आपण संध्याकाळी तेव्हा मी एक चित्र काढलेलं आपली पत्रिका कशी असेल त्याच. म्हणजे वर लिहायचं जय श्रीराम. श्री गणपतये नमः ते अगदी जय शिवराय. मग खाली गडद तुझ माझ नाव. कुलकर्णी यांची मोठी कन्या प्रतीक्षा आणि भोसलेंचा एकुलताएक सुपुत्र अजिक्य आणि हे नाव गडद करायला पेनाने तीनचार वेळा आपल नाव गिरवलेले मी. पत्रिकेच्या बाजूला एक गोंडस गणपती. आणि खाली असच काहीतरी लिहिलेलं. तुला ती डीझाईन आवडली आणि अशीच पत्रिका छापू अस आपण ठरवल. लग्न तुझ माझ होणार होत. पत्रिका आपल्या लग्नाची छापली जाणार होती. आणि चि.सौ.कां. प्रतीक्षाच्या समोर चि.अजिंक्य नाव लिहील जाणार होत. पण लिहिल का ? नाही. अजिंक्य ऐवजी अमित आल नाव. लग्न तुझ माझ झाल नाही. मग मी कशाला यायचं ? तुझ्या लग्नाच जेवण करायला ? आणि हो आली मला पत्रिका. जपून ठेवली मी. लग्न होई पर्यंत ठेवायची असते निट पत्रिका शुभ शकून असतो ना पण तुझ लग्न झाल तुझा हनिमून असेल त्या रात्री मी जाळून टाकली ती . काय करणार होतो जपून सांग मला. तुझी चित्र , तुझ्यासाठी लिहिलेल्या कविता,चारोळ्या,शेर सगळ सफशेल वाया गेल आहे. त्रास मला झाला मला होतोय आणि वर तू अपेक्षा करतेस मी लग्नाला यायला हव होत तुझ्या. वा….. चांगल आहे प्रतीक्षा.

प्रतीक्षा : पण मला तुला बघायचं होत ना.

अजिंक्य : आणि मला तुला बघायचं नव्हत. त्या अमित सोबत हातात हात घेऊन होमात आहुती देताना. रेशीमगाठ बांधून सप्तपदी चालताना. सात फेऱ्यांच्या सात वचनांना नव्हत ऐकायचं मला.

प्रतीक्षा : तू इतका का त्रास करून घेतोयस कळत नाहीये मला. अजूनही वेळ गेली नाहीये. तुही कर लग्न. मी म्हणते का कि मला विसरून जा किंवा मला भेटू नको. उलट मी भेटायला आले ना मागच्यावेळीस नवऱ्याला सापडलो आपण तरी.

अजिंक्य : काय झाल तुझ ? काय बोलला का अमित ? काय झाल ? सांग.

प्रतीक्षा : त्याला सांगितल म्हंटल शाळेतला मित्र आहे. वाटेत भेटला. माझ्याकडे छत्री नव्हती म्हणून त्यान मला आसार दिला बाकी अस काहीच नाही. त्याला पहिल्यांदा पटल नाही. त्यान दोन दिवस माझ्याकड दुर्लक्ष केल पण नंतर काय वाटल त्याच त्याला काय माहित पण बोलायला लागला परत. पण तरी आज मी जोखीम घेऊन आले तुला भेटायला. खास तुझ्यासाठी आवरून. तुला नाही का आवडले मी ?

अजिंक्य : का ? कोण म्हंटल अस?

प्रतीक्षा : मीच म्हणतेय आल्यापासून आत्ता बोलशील मग बोलशील वाटल पण बोललाच नाहीस कि मी कशी दिसते.

अजिंक्य : खूप खूप खूप खूप सुंदर. चंद्रान लाजाव तुझ्याकडे बघून. आकाशान झुकाव तुझा तोरा बघून. गुलाबान सुकून जाव तुझ्या ओठांकडे बघून झाडांनी मरून जाव तुझ्या साडीचा तजेलदार रंग बघून आणि…..

प्रतीक्षा : बस बस……तू पण ना. सवय गेली नाही वाटत अजून तुझी.

अजिंक्य : सवय आहे ती. मोडेल कशी ?

प्रतीक्षा : मला तुला असच आनंदी बघायचं होत. तुझ्या डोळ्यात माझ्यासाठी प्रेम बघायचं होत. दिसल मला. मी निघू ? चल बाळ सारा जाऊ आता आपण घरी. बाबा वाट बघत असेल.

अजिंक्य : यायचं ते यायचं वर अस निम्म्यात सगळ सोडून जायचं का अस वागतेस ?

प्रतीक्षा : नको अजिंक्य. नको पुन्हा ती चूक.

अजिंक्य : चूक ? म्हणजे माझ प्रेम चूक आहे का ? तू अमितशी लग्न करून मुलगी झाली तुला. मला दिलेला न तुझ्या शरीरावर तुझ्या मनावर ताबा मग तू त्याला कसा दिला ? आणि दिला तो दिला ते बरोबर आणि माझ प्रेम माझी इच्छा चूक का ?

प्रतीक्षा : नाहीरे बाळा. अस म्हंटले का मी.

अजिंक्य : काय म्हणालीस ?

प्रतीक्षा : काय म्हणाले ?

अजिंक्य : आत्ता काय म्हणालीस ?

प्रतीक्षा : बाळा ?

अजिंक्य : खूप भारी वाटल ऐकून इतक्या दिवसांनी.

प्रतीक्षा : हो आहेसच तू माझ लाडक बाळ. हट्टी. हे बघ मी भेटेन तुला नंतर आता निघते सणासुदीला कालवा होईल घरी.

अजिंक्य : बर . नीट जा काळजी घे. मी येऊ का सोडायला ?

प्रतीक्षा : नको.

अजिंक्य तिला थांब म्हणतो आणि आत जाऊन फ्रीज मधून एक कॅडबरी आणतो आणि साराला देतो. तिला प्रतीक्षा कॅडबरीचा कागद खोलून देते.

प्रतीक्षा : तिला एकटीलाच ? मला नाही का ?

अजिंक्य तिला म्हणतो तुलापण आहे चल आत. प्रतीक्षा लाडिकपणे हसून नको म्हणते.

प्रतीक्षा : नको माहितीय तुझी कॅडबरी.

अजिंक्य : चल कि हवीय न.

दोघ आत जातात. तो फ्रीजमधून कॅडबरी काढून तिला एक बाईट देतो. ती खाते. आणि तो म्हणतो मला ?

ती त्याला खुणावते. तो तिच्या जवळ जाऊन तिच्या ओठावर आलेली तिची उष्टी कॅडबरी स्वताच्या ओठांनी ओढून घेतो. आणि ती त्याला ढकलून बाहेर जाते. तो कॅडबरी फ्रीजमध्ये आत ठेवून बाहेर येतो आणि विचारतो “ बस इतकीच कॅडबरी हवी का ?”

ती लाजून हो म्हणते आणि साराला घेऊन दारात जाते. त्या दोघी जातात आणि अजिंक्य उजवीकडे तोंडात लपवलेली कॅडबरी जिभेवर आणून चघळू लागतो…..

भाग १०

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

तोंडातली कॅडबरी चघळत चघळत अजिंक्य खाटेपाशी येतो आणि मग न बघताच अंग सोडून देतो. आणि गादिवर पाठ टेकली तोच तो आईSSग अस ओरडला. मगाशी तर काहीच नव्हत इथ. मग काय टोचल म्हणून त्यान उठून बघितल तर मोबाईल होता. पण त्याचा तर चार्गिंगला लावलेला. मग हा कुणाचा होता ? अर्थातच प्रतीक्षाचा होता. त्याला आनंद झाला. तो पटकन उठून निट बसला मांडी घालून. आणि मांडीवर उशी घेऊन मग त्याने मोबाईलची स्क्रीन चालू केली. पण त्याला पासवर्ड होता. झटक्यात त्याचा आनंद विझला. अक्षरी पासवर्ड होता. त्यान अमित टाईप केल पण नाही उघडला पासवर्ड. मग सारा अमित. अमित प्रतीक्षा. प्रतीक्षा सारा. सगळ टाईप करून झाल आणि चुकीचे पासवर्ड टाकून काहीवेळासाठी पासवर्ड टाकायचं बंधन आल. मग निराश होऊन मांडीवरची उशी डोक्याखाली घेऊन झोपला तो. स्क्रीन वर साराचा फोटो होता. तो एकदा बघून तो शांत निपचित पडून होता. हमे तुमसे प्यार कितना गाण्याच नुस्त म्युझिक असलेली शांत रिंगटोन वाजते आणि त्याच हृदय धडधड करायला लागल. कारण ते अजिंक्यच आवडत गाण होत. आणि त्या गाण्याची रिंगटोन प्रतीक्षाच्या मोबाईलवर वाजत होती. त्यात त्यान कॉल उचलला. आणि शांत पुढचा आवाज ऐकू लागला.

हेल्लो…हेल्लो.

तो प्रतीक्षाचा आवाज होता. अजिंक्य खुश झाला. पण तरी तो काहीच बोलाला नाही.

• जिव्हार : प्रेम आणि शेवट | अजिंक्य भोसले
• शिवजयंती सोहळा: शिवाजी महाराज आणि त्यांचे आधुनिक मावळे

प्रतीक्षा : हेल्लो? कोण बोलतय ? हा माझा मोबाईल आहे . कुठ आहे ? कुणाला सापडला आहे ? सांगा प्लीज. कुठे विसरलीय मी माझा मोबाईल…

अजिंक्य : हम्म..

प्रतीक्षा : प्लीज सांगा कुठे विसरले आहे मी माझा मोबाईल ?

अजिंक्य : ( गंभीर आवाजात ) ज्याच तू प्रेम विसरलीस त्याच्या जवळच तुझा तू मोबाईल पण विसरलीस.

प्रतीक्षा : अजिंक्य ? तुझ्या इथे राहिला का ? बर झाला. तिथच राहिला. किती घाबरले मी. अमितने मागच्याच महिन्यात घेऊन दिला नवीन बावीस हजाराला. कुठ हरवला असतात तर खूप बोलला असता मला. बर झाल देव पावला. तुझ्याकडेच विसरले. बर झाल.

अजिंक्य : खरच बर झाल. होणा ?

प्रतीक्षा : का ?

अजिंक्य : पुन्हा आपली भेट होईल मग तू माझ्याकडे येशील. पुन्हा माझ्याशी बोलशील.

प्रतीक्षा : जा. मी फक्त मोबाईल घेईन दारातून आणि जाईन निघून.

अजिंक्य : होका ?

प्रतीक्षा : होय.

अजिंक्य : बर. पासवर्ड काय आहे मोबाईलचा ?

प्रतीक्षा : कशाला हवाय ? काय नाही त्यात आमचे फोटो आहेत.फक्त.

अजिंक्य : खूप टाकून बघितले मी पण नाही निघत. असुदे फोटो बघु देत तर मला.

प्रतीक्षा : ३००६. ( तीस शून्य सहा. )

अजिंक्य : हा असला कसला. मला वाटल तुमच नाव असेल म्हणून मी नाव लिहित बसलो.

प्रतीक्षा : नाही नाव नाही नंबर आहे.

अजिंक्य : काय आहे हे असल ३००६ ?

प्रतीक्षा : माहित नाही तुला ?

अजिंक्य : मला कुठ माहित आहे काय तुझ्याबद्दल

प्रतीक्षा : बावळटा तुझी जन्मतारीख आहे.

अजिंक्य : हा खरच कि. म्हणजे मोबाईलला पासवर्ड माझ्या जन्मदिवसाची तारीख. मोबाईलला रिंगटोन माझ आवडत गाण. अजून काय आहे. यात माझ ?

प्रतीक्षा : बस इतकच. तो डाटा कधीही डिलीट होऊ शकतो. मनातून कसा होईल. म्हणून सगळ तुझ माझ्या मनात स्टोअर केलय.

अजिंक्य : बर. कधी येतीयस न्यायला मोबाईल.

प्रतीक्षा : अरे घरी कोण नाही. आई बाहेर गेल्यात आणि अमित जॉबला. सारा थकून झोपलीय आत्ताच. आई आल्या कि येते. तू आहेस न घरी ?

अजिंक्य : मी कुठ जाणार ? आहे मी इथच. तुला वेळ आहे का ?

प्रतीक्षा : अरे अस काय करतोस आत्ताच भेटलो न आपण आणि परत काय. मला नाही आवडत बर का हे वेड्यासारखं तुझ वागण.

अजिंक्य : परत कारण आहे का तुझ्याकड मला भेटण्यासाठी ?

प्रतीक्षा : कारण नसल तरी बनवू आपण. काहीतरी निमत्त काढू. पण हे अस सतत नको भेटायला. मला नाही सहण होत. तुझ वेड लागेल मला. लक्षात असुदे माझ लग्न झालंय बाळा. नाही मी स्वताला कंट्रोल करू शकत. तू दिसला कि माझ सगळ अवसान निघून जात. आणि नाही आता मला परत वेड व्हायचं तुझ्यासाठी. तुझा भरोसा नाही जातोस निम्म्यात. प्लीज.

अजिंक्य : मला लागलंय त्या वेडेपणाच काय ?

प्रतीक्षा : गप. वेडेपणा म्हणे…. शहाणा कधी होतास तू ?

अजिंक्य : होतो. जेव्हा तू नव्हती भेटली मला. नर्सरी प्राथमिक माध्यमिक शाळेपर्यंत शहाणा होतो. नंतर तू भेटली आणि वेडा झालो.

प्रतीक्षा : मग आता शहाणा बन आणि लग्न कर.

अजिंक्य : सारख काय ग लग्न कर लग्न कर.

प्रतीक्षा : मग काय म्हणजे सारखा मला भेटायला बोलावणार नाहीस.

अजिंक्य : होका. इतका त्रास होतोय का ठीके. जा घेऊन तुझा तुझा मोबाईल नको भेटूस परत.

प्रतीक्षा : हा चिडला लगेच. चिडकु.

अजिंक्य : जाऊदे माझा त्रास होतो न तुला…..बाय.

आणि त्याने कॉल कट केला. आणि मोबाईल बाजूला ठेवला.

भाग ११

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

दोघांना बोलून आता एक तास झालेला. आणि इकड अजिंक्यने. बाहेरून जेवण आणल. तो घरी आला. आणि नीट भांड्यात सगळ जेवणत्यान काढून ठेवल. आणि प्रतीक्षाचा मोबाईल खिशातून काढून बघितला पण एकही कॉल आलेला नसतो. मग तो बसतो वाट बघत. गरम तर खूप होत असत. पण त्याच लक्ष गरमीकडे नाही प्रतीक्षाच्या मोबाईलकड लागलेलं असत. आणि दार वाजत.

आता दारात कोण आहे बघायला अजिंक्य दार उघडतो. तर दारात प्रतीक्षा.

प्रतीक्षा : दे माझा मोबाईल.

अजिंक्य : अग हो….. किती दमलीयस आत ये. पाणी देऊ का ?

प्रतीक्षा : नको जायचं आहे मला.

अजिंक्य : आत तरी येशील का ?

प्रतीक्षा : काय करू ? येऊन आत

अजिंक्य : आग जेव कि माझ्यासोबत.

प्रतीक्षा : नको अरे घरी बनवल आहे मी. अमित येईल आता. म्हणून घाई आहे. त्याला वाढायला लागत. आणि वेळेवर नाही मिळाल त्याला तर चिडचिड करतो माझ्यावर आणि उपाशी झोपतो. आणि तो उपाशी झोपला कि आई आहेतच बोलायला मला.

अजिंक्य : मला वाढल तर मला हि आवडेल.

प्रतीक्षा : नको रे हट्ट धरू प्लीज दे मोबाईल.

अजिंक्य : नाही देणार जा. आधी आत ये मगच.

प्रतीक्षा आत येते. आणि दोघ आत जातात. अजिंक्य दार लाऊन घेतो. दोघ आत बसतात. आणि ती त्याला वाढायला लागते. पण तो तिला बसवतो आणि तिला जेवण वाढतो. ती नको नको म्हणते पण तरी तो तिला वाढतो. आणि स्वताला हि ताट बनवून घेतो. आणि तिला एक घास भरवतो. तिला कसतरी वाटत.

अजिंक्य : काय झाल ? चांगल नाही का जेवण ?

प्रतीक्षा : खूप छान आहे पण खूप दिवसांनी अस कुणीतरी मला जेवण आयत दिल आईची आठवण झाली. माहेरी गेली कीच सुख मिळत हे. आणि इथ नुस्त मीच करायचं सगळ. कोणीही मला देत नाही. माझ्यासाठी काय करत नाही.

अजिंक्य : मी मेलो नाही.

प्रतीक्षा : म्हणजे ?

अजिंक्य : मी आहे ना. नको काळजी करू.

दोघ जेवत होते. आणि वेळ कुठे निघून गेला अर्धातास दोघांना हि कळाल नाही. ती ताट उचलणार तोच अजिंक्य उठून ताट घेतो आणि सगळी भांडी गोळा करतो. आणि ती बाहेरच्या खोलीत जाते. अजिंक्य तो पर्यंत हात धुवून बाहेर येतो. तर प्रतीक्षा कुणाला तरी घाबरून कॉल करत असते.

अजिंक्य : काय झाल कुणाला लावतेस फोन.?

प्रतीक्षा : अरे अमितने १२ कॉल लावलेत.

अजिंक्य : एवढे ?

प्रतीक्षा : तेच कळेना आणि आता उचलत पण नाहीये. आणि फोन आलेला कस कळाल नाही काय माहित. माझा मोबाईल सायलंट नसतो कधी आत्ता कसा झालाय काय माहित.

अजिंक्य : मीच केलेला. मगाशी झोपलेलो म्हणून.

प्रतीक्षा : तू तर ना खरच.

अजिंक्य : अग काय झाल एवढ हायपर व्हायला. जातीयस ना आता घरीच ? मग माझ्यावर चिडून काय होणारे ?

प्रतीक्षा : काही नाही. सोड मी जाते.

प्रतीक्षा जाते निघून दारापाशी आणि दार उघडते. अजिंक्य माग जातो ती त्याला न बघताच जाते. तिला अस्वस्थ होत असत खूप वेळ झाला. म्हणजे तिला धड जेवण हि जात नव्हत. तिचा अजिंक्य समोर असून पण तीच लक्ष दुसरीकडे लागलेलं. कशात ते मात्र तिलाच माहित नव्हत. ती घाईत रिक्षा करून घरी पोचली. पण घराला कुलूप. अमितला फोन लावला. पण तोही उचलेना. आईना लावला त्याही उचलेना. काय झाल या विचारात अचानक एका अनोळखी नंबर वरून तिला कॉल आला आणि ती बोलू लागली. बोलता बोलता तिन रिक्षा पकडली. आणि निघून गेली.

• सीबीएसई फेरपरिक्षेला विद्यार्थ्यांनी बसू नये, मनसेचे पालकांना सहकार्याचे आश्वासन: राज ठाकरे
• कोंडाजी फर्जंद: फर्जंद चित्रपटातील मुख्य पात्र फर्जंद कोण होता? पन्हाळगड लढाई कशी झाली

इकड अजिंक्य भांडी घासत बसला. प्रतीक्षाच त्यालाही टेन्शन आलेल. आमची भेट घरी कळली कि काय ? साराला जरी कळत नसल तरी थोडफार बोलता येत होत. तिने काही सांगितल नसेल न ? तिला अमित घराबाहेर नाही न काढायचा माझ्यामुळे न जाणे कित्त्येक प्रश्न त्याला येत होते. त्यान काम सोडल आणि प्रतीक्षाला कॉल लावला. बिझी लागला. तो थांबला आणि दोन मिनिटांनी परत कॉल लावला. रिंग वाजली. पण तिने कट केला. परत लावला परत तिने कट केला. सगग चार वेळा त्यान कॉल लावला आणि पाचवा कॉल लावला.

प्रतीक्षा : कळत नाही का तुला मी उचलत नाही म्हणजे कामात आहे ते. डोक्याला माझ्या खूप त्रास आहे नको मला त्रास देऊस अजून प्लीझ पाया पडते.

अजिंक्य : अग ऐकून तर घे मला तुझी काळजी …..

आणि फोन कट होतो.

भाग १२

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

रिक्षा रस्त्याच्या कडेला थांबते. प्रतीक्षा रिक्षातून उतरते आणि रिक्षावाल्याला पैसे देते. आणि आजूबाजूला बघते. कोण दिसत नाही. ती अमितला कॉल लावते. आणि मागून अमित येतो. आणि तिच्या खांद्यावर हात ठेवतो. ती दचकते. आणि मग ती काही बोलण्याधी तिच्या हाताला धरून चालत राहतो. जरास चालून पुढ डावीकडे आत रस्ता जातो तिथ ते जातात. आणि तो तिचे डोळे धरतो.

प्रतीक्षा : काय हे. मला दिसत नाहीये.

अमित : शांत शांत .. एकच सेकंद थांब.

प्रतीक्षा : अरे पण इतके कॉल का लावलेले आणि घराला कुलूप आहेत कुठेय सारा आणि आई ?

अमित : आहेत सगळे इथच. तू कुठ गेलेलीस … जाऊदे थांब आलो आपण.

अमितने तिच्या डोळ्या वरचा हात काढला. समोर आई सारा होती. आणि एका दुचाकीवर केक ठेवलेला. असतो. तिला काही कळत नाही. ती काही बोलणार तोवर अमित्र टाळ्या वाजवतो आणि सुरात वाढदिवसाच्या शुभेच्छा देऊन प्रतीक्षाच नाव घेतो. त्या सरशी आई सारा आणि तीन लोक तिथ उभी असलेले टाळ्या वाजवतात. ती अमितकडे बघत राहते.

अमित : यासाठी तुला कॉल लावत होतो. चाल कप आता केक.

प्रतीक्षा : तू पण ये ना.

अमित : तुझा आहे वाढदिवस. चल काप लवकर.

प्रतीक्षा गाडी जवळ जाऊन मेणबत्तीवर फुंकर मारते. आणि केक कापते. अमित तिला केक भरवतो. मग आई भरवतात. मग प्रतीक्षा साराला केक भरवते. मग अमित केक कापून त्या तीन लोकांना केकचे तुकडे देतो. ती तीन लोक त्या शोरूम मध्ये कामाला असतात. आणि हा वाढदिवस शोरूमच्या बाहेर सुरु असतो. अमित प्रतीक्षकडे बघतो आणि जवळ जाऊन तिला गाडीची चावी देतो. ती आनंदी होते. तो म्हणतो “आजपासून हि तुझी गाडी”. प्रतीक्षा गाडीला चावी लावते. अजिंक्य सीटवरचा केक उचलतो. सरला घेऊन प्रतीक्षा गाडीवर बसते.

अमित : नेशन ६२ ला थांब मी आलोच आईला घेऊन.

सगळे गेले मग हॉटेल नेशन ६२ ला. सगळ प्रतीक्षाच आवडत जेवण. जेवण झाल. मग आईसक्रीम पार्लरला जाऊन आईसक्रीम खातात. आणि मग सगळे घरी जातात. प्रतीक्षा नवीन गाडीला व्यवस्थित लाऊन जाते. ती खुश असते. ती तीच घर यातच ती रमलेली. असते. सारला झोपवून ती बेडवर बसलेली असते.

अमित : आवडल का गिफ्ट मनु ?

प्रतीक्षा : हो खूपखूप . अमित…

अमित : काय ग बोल ना .

प्रतीक्षा : आय लव्ह यु.

आणि अमित तिच्या जवळ जातो. तिच्या केसात हात फिरवत केसातून त्याची बोट तिच्या कपाळावरून नाकावरून ओठ्न्व्रून खाली गळ्यापासून मागे मानेवर जातात. आणि मागून धरून तिला जवळ ओढत तिच्या ओठांना स्वतच्या ओठात पकडतो. आणि त्याच स्थिती तिला घेऊन झोपतो. तो तिचे अणगिणत चुंबन घेत असतो तीही त्यात हरवून जात असते. आणि त्या प्रेमात बुडत असताना तिचे गाल भिजलेले असतात. कारण ती रडत असते. अमित विचारतो एकदा पण ती काही नाही म्हणते पण. तिला वाईट वाटत असत. कि तिचा वाढदिवस……तिचा वाढदिवस विसरलेला असतो अजिंक्य. आणि या विचारातच शांत पडून राहते प्रतीक्षा. आणि अमित हि काहीवेळाने झोपून जातो. आणि प्रतीक्षा पण.

भाग १३

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

रात्र बरीच झालेली आहे आणि या रात्री चंद्र जागा आहे. सोबत त्याच्या चांदण्या. आणिक ? आणि प्रतीक्षा आणि अजिंक्य. अमित आणि प्रतीक्षा मध्ये झोपलेली सारा झोपेत कूस बदलते. प्रतीक्षाला कळत. ती साराच्या अंगावर निट पांघरून घालते. आणि तिच्यामाग सरकत अमित जवळ सरकते. अमितही झोपेत कूस बदलतो आणि प्रतीक्षाकडे तोंड करून झोपतो. आणि तसाच प्रतीक्षाच्या अंगावर हात टाकतो. प्रतीक्षा साराला जवळ घेते आणि अमितच्या हातावर हात ठेवते. आता शांत झोपलेली पण तरीही जागी असलेली प्रतीक्षा. आणि इकडे पोटाखाली उशी घेऊन. आणि हातावर स्वतःच्या डोक टेकवून झोपलेला पण डोळे उघडे ठेवून डोळ्यात पाणी अडवून रडवेला झालेला अजिंक्य.
काय झाल प्रतीक्षाला ? ती का माझ्यावर चिडली ? माझ्यासमोर असताना मला सोडून ती अजून कुणाच्या विचारात होती ? तीच माझ्याकड लक्ष नव्हत . निट जेवली हि नाही. अश्या प्रश्नांची उत्तर तो शोधत होता. आणि प्रतीक्षाला एकच प्रश्न पडलेला अजिंक्य माझा वाढदिवस विसरला कसा ? बस एकच प्रश्न.
तिला विचारायचं होत त्याला जाब. प्रेमाच्या बड्या बड्या बाता मारणारा अजिंक्य माझा वाढदिवस विसरतो कसा. तिन ठरवल त्याला जाब विचारायचा. पण कसा ? त्याचा नंबर तिच्याकड नव्हता. या भेटण्याच्या नादात तिने त्याला नंबर मागितलाच नव्हता. आणि अजिंक्यला हि त्याच्या प्रश्नांची उत्तर हवी होती. जी फक्त प्रतीक्षाच देणार होती. पण तिचा नंबर नव्हता. त्याला स्वताचा राग आला. जेव्हा तिचा मोबाईल जवळ होता. त्याचा पासवर्ड मिळाला होता तेव्हा मिसकॉल दिला असता माझ्या मोबाईलला तर तिचा नंबर मिळाला असता इतका साधा विचार मला आला नाही या विचाराने अजिंक्य स्वतःवरच चिडला. आता? काय करायचं. ती भेटेल का मला ? अजिंक्य विचार करू लागला. मला वेळ मिळेल का आता अजिंक्याकडे जायला प्रतीक्षा विचार करू लागली. वेळ रात्रीचा पटपट जात होता.

अजिंक्य खाटेवर झोपलेला असतो. दार उघडच असत. म्हणजे दाराला कडी लावलेली नसते. नुस्त ढकललेल असत. दार उघडल जात. दारात कोण तर प्रतीक्षा. अजिंक्य खडबडून उठतो.
अजिंक्य : प्रतीक्षा तू ? इथ ? मला भेटायचच होत तुला. ये ना आत.
प्रतीक्षा : तू नको सांगू मला मी आत यायचं का नाही ते. आधी सांग मला माझ्यावर प्रेम करतोस ना?
अजिंक्य : हो मग. हा काय प्रश्न आहे का ?
प्रतीक्षा : मग वाढदिवस लक्षात नाही राहत ?
अजिंक्य : कुणाचा ?
प्रतीक्षा : कुणाचा नाही जा.
अजिंक्य : ऐकून घे. तू दोन वेळा माझ्या घरी आलीस.पण आजच का जेवण आणल मी. तुझ्यासोबत जेवलो मी. तू आलीस तेव्हा टेबलावर लाल कागदात बांधलेलं गिफ्ट कसल या विचारात असशील तू.पण ते तुझ्यासाठी आणलेलं. तू माझ्याकड वर येताना तुझ्याकड बिल्डींग मधली लोक बघत असतील पण ती का बघत होती समजल नाही तुला.कारण ते सगळे तुझ्या वाढदिवसाला सामील होणार होते. तुझ्या-माझ्यासाठी वेळ काढून. तू रिक्षातून उतरून साराला सोबत आणल तेव्हा मी टेरेस वरून बघितलेलं तुम्हला. वर लाईट दिसत होती तुला पण पण मी दिसलो नाही तुला.अख्खा टेरेस सजवलेला मी. केक हि आणलेला. पण तुला समजल नाही. माझ्या मोबाईलवर पाच फोन आले त्या हॉटेल मालकाचे जिथ मी एक टेबल रिजर्व केला होता. जिथ तुला जायचं होत सहा वर्षापूर्वी त्याच हॉटेल मध्ये. तू गेली म्हणून जाऊन जेवण घेऊन आलो पार्सल तिथून. तू परत येशील या आशेने. तुझ्यासाठी मित्राच्या आईसक्रीम पार्लर मध्ये तुझा आवडता फ्लेवर बटरस्कॉची ऑर्डर दिलेली. तुलाच दिसला नाही माझ्या डोळ्यात चमकणाऱ्या प्रेमाचा प्रकाश आणि वर विचारतेस मी का विसरलो तुझा वाढदिवस. ?
प्रतीक्षा : मग मला सांगितल का नाहीस.
अजिंक्य : लक्ष होत का तुझ माझ्याकड ?
प्रतीक्षा : नंतरच सोड. पण आधी आलेली तेव्हा.
अजिंक्य : आतून गेलीस थांबलीस का ? गेलीस साराला घेऊन खाली.
प्रतीक्षा : सॉरी

अजिंक्य : आता का सॉरी. मला नाही सॉरी आवडत. ठेव तुझ तुझ्यापाशी सॉरी. एकतर तुझा नंबर नाही. कसा बोलवणार परत तुला ? सांग. घरी यायचं होत का निमंत्रण घेऊन.
प्रतीक्षा : मग काय केल ? केलेल्या तयारीच ?
अजिंक्य : सगळे जेवून गेले. बटरस्कॉच आईसक्रीम खाऊन गेले. तुझ्या वाढदिवसाच. मला तुला सोडून. आणि सजवलेलं सगळ आहे तसच वर. केक हि जसाच्या तसा आहे.
प्रतीक्षा : ( निशब्द )
अजिंक्य : अमितने केला का वाढदिवस तुझा ?
प्रतीक्षा : हो खूप मस्त केला. तुला माहितीय का तुझ्या इथ असताना त्यान मला इतके कॉल का लावले माहितीय का ? तो आई सारा सगळे तिथ शोरूमला होते. मी गेले तिथ तर त्यान मला सरप्राईझ दिल.
अजिंक्य : काय ?
प्रतीक्षा : अक्टिव्हा गाडी. केक कापला तिथच नव्या गाडीवर केक ठेवून आणि नेशन ७२ हॉटेलला आम्ही गेलो. मग आयस्क्रीम खाल्ल. मस्त ते त्यान मला पान फ्लेवर आईस्क्रीम रोल खायला घातल. आणि आम्ही मग घरी आलो. आणि….
अजिंक्य : आणि ?
प्रतीक्षा : आम्ही प्रणय केला.
अजिंक्य : बर
प्रतीक्षा : काय झाल ? बोल ना ?
अजिंक्य : हे सांगायला आलीस का इथ तू मला ? त्यान गाडी दिली हॉटेलला घेऊन गेला. आईसक्रीम दिल प्रेम केल म्हणून तो चांगला आणि मी सगळ करून पण तुझ्याचमुळ तुझ तुला सरप्राईझ मी तुला देऊ शकलो नाहीतर माझ प्रेम खोट का ? वाह….! छान आहे. जा तू इथून
प्रतीक्षा : सॉरी ना.
अजिंक्य : हे बघ झाल गेल. विसर. गेला दिवस. आता काय उपयोग. परत मागवून पण नाही येणार परत हा दिवस. गेलेला वेळ. जा तू. हवी असताना आली नाहीस आणि आता का आलीयस माझ्या स्वप्नात. झोपु दे.
प्रतीक्षा : का हक्क नाही का माझा ?
अजिंक्य : बस तुला हव ते कर. मी नाही केला तुझा वाढदिवस मी नालायक ठरलो शेवटी. दाखवलस तू.
प्रतीक्षा : काहीही काय बोलतोस. तू कुठला विषय कुठ नेतोस. आणि तो हि माझा नवरा आहे ना. आणि मी आनंदी राहण तुझ्यासाठी महत्वाच आहे न ? मग मी आहे बघ ना आनंदी.
अजिंक्य : मी झोपतो.
आणि न भेटता अजिंक्य आणि प्रतीक्षाने एकमेकांशी संवाद साधला खरा पण सत्यात हा गैरसमज होईल का दूर हाच प्रश्न उरला..

मैत्रीण | अजिंक्य भोसले | PuneriSpeaks

भाग १४

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

सकाळी अकरा वाजले असतील. अजिंक्य दाराला कुलूप लावतो आणि खाली नाष्टा करायला जातो. मनात नुसता प्रश्नांचा वावर , गोंधळ आणि त्यातल्या एकाहि प्रश्नाच उत्तर त्याला मिळत नव्हत याचा त्याला राग येत होता. पण गप्प राहिल्या वाचून सध्या काहीच पर्याय नव्हता. तो आपला विचारात गुंग होऊन रस्त्याच्या कडेने चालत होता. पण एकसारखा खूप आवाज कसला तरी येत होता. त्यान माग बघितल. तो रस्त्याच्या कडेनेच चालत होता पण एक गाडी हॉर्न एकसारखा वाजवत होती. ती गाडी अनोळखी होती. पण त्यावरची व्यक्ती ओळखीची होती.
प्रतीक्षा : ओ काय हो कडेने चाला कि. आम्ही कुठ डोक्यावर चालवायची का गाडी.?
अजिंक्य : बाजूला आहे कि एवढा मोठा रस्ता तिथ चालवा. आमच्या माग माग काय आहे ?
प्रतीक्षा : का तुम्ही नव्हता का लागला कॉलेजला असताना आमच्या माग माग मग आता आम्ही लागलो तर काय होतय ?
अजिंक्य : लागा लागा नाही कोण म्हणतय ?
दोघ हसतात. प्रतीक्षा गाडीची चावी बंद करते. अजिंक्य तिच्या जवळ जातो आणि गाडीच्या आरशावर हात फिरवत विचारतो.
अजिंक्य : नवीन वाटत ? कधी घेतली सांगितल नाहीस मला ?
प्रतीक्षा : कालच घेतली अरे. घेतली म्हणजे अमितने गिफ्ट दिलीय. वाढदिवस होताना माझा म्हणून. मी नाराज आहे तुझ्यावर.
अजिंक्य : होका ? का बर ?
प्रतीक्षा : तू माझा वाढदिवस विसरलास.
अजिंक्य : आणि मी केलेली सजावट , लोकांना दिलेलं आमंत्रण , बुक केलेलं हॉटेल आणि आणलेलं गिफ्ट सगळ न घेताच गेलीस निघून. त्याच काय ?
प्रतीक्षा : काय ?
अजिंक्य : काय नाही सोड. जाऊदे.
प्रतीक्षा : कुठ चाललायस वेड्यासारखा.
अजिंक्य : नाष्टा करायला तिकड पुढ.
प्रतीक्षा : बस माग चल दोघ जाता.
अजिंक्य : नको. तू अशी नको येऊस रोज रोज सारखी सारखी.
प्रतीक्षा : का ? सवय तू लावलीयस मला अन तूच म्हणतोस ना लागलेली सवय जात नाही. माझीपण नाही जाणार. मी आहे तोवर तुला भेटणार.
अजिंक्य : होका बर भेट.
प्रतीक्षा : ऐक तू चालव मी बसते माग.
अजिंक्य बसतो आणि माग प्रतीक्षा बसते. गाडी सुरु होते.
अजिंक्य : मी इथच पुढ खातो रोज. चालेल तुला ?
प्रतीक्षा : चालेल पण आज दुसरीकडे जाऊ. मी सांगते तिकड चल. आपण नेशन ७२ ला जाऊ. काल आम्ही तिथच गेलेलो. खूप छान चव आहे तिथली.
अजिंक्य : आपल्याला जेवायचं नाही. नाष्टा करायचा आहे.
प्रतीक्षा : आत्ता किती वाजले बघ सव्वा अकरा वाजायला आलेत. जास्तोवर अर्धातास आणि ऑर्डर यायला तिथून खायला आणि तिथून निघायला खूप वेळ लागणार आहे. जेव माझ्यासोबत आज.
अजिंक्य : मग घरी जाऊ पहिलं. पाकीट आणल नाही मी.
प्रतीक्षा : मी आहे न चल तू. चालव गाडी.
आणि अजिंक्य गाडी चालवू लागतो. प्रतीक्षा त्याच्याशी बोलत असते. अधूनमधून त्याला डावीकड घे. उजवीकड ने. अस सांगत असते. तस तो गाडी वळवत होता. तिच बोलण ऐकता ऐकता तिला तो आरशातून बघतो. पण ती दिसत नसते म्हणून अजिंक्य आरसा जरा वर उचलून वळवतो. आणि आता प्रतीक्षाचा चेहरा त्याला पूर्ण दिसत असतो. मग विषय कालच्या वाढदिवसाचा निघतो. आणि प्रतीक्षा त्याला सगळ सांगते. ए टू झेड. तिच बोलण झाल्यावर अजिंक्य सांगतो त्यान काय काय तयारी केलेली असते. आणि तो गाडीचा ब्रेक घट्ट दाबतो. प्रतीक्षाने त्याच्या खांद्यावर ठेवलेले हात घट्ट होतात. “काय झाल” अस तो विचारतो. प्रतीक्षा डोळ्यातून आलेल्या पाण्याला पुसत काही नाही म्हणून चल म्हणते. आणि मग ते पुन्हा वाऱ्याशी खेळत जाऊ लागतात.पण आता बोलायला काहीच विषय नसतो. कारण दोघांचे गैरसमज दूर झालेले असतात.
दोघ शांतच असतात. अजिंक्यने आपल्यासाठी एवढ केल आणि आपण काहीच दिल नाही त्याला. साध केक कापायला थांबलोपण नाही त्याच्यासाठी याच तिला वाईट वाटल. माहित नसताना आपण किती चिडलो त्याच्यावर अस तिला वाटल. आणि अजिंक्यने गाडी चालवताना उजवा खांदा उचलून मान उजवीकड वाकवली. कारण त्याच्या अंगावर शहारा आलेला. कारण प्रतीक्षाचे हात अजिंक्याच्या खांद्यावरून छातीशी आलेले असतात आणि ती त्याला मागून घट्ट मिठी मारते. पण अजिंक्य आजूबाजूला माणस बघून गाडी तशीच सांभाळत चालवत राहतो. घट्ट मिठीसोबत त्याचा शर्ट मागून ओला झालेला. तरी प्रतीक्षा खूप रडून घेते.
तो समजावतो तिला एका गोष्टीसाठी नको मनाला लाऊन घेऊ. कालचा दिवस गेला आता. झाल ते झाल अस तो तिला सांगतो. ती काहीच बोलत नाही.

हॉटेलपाशी ते पोचतात. आणि मग ते गाडी लाऊन आत जातात. अजिंक्य मांसाहारी खाणारा आणि प्रतीक्षा पूर्ण शाकाहारी. ती त्याला म्हणते तू घे हव ते मी शाकाहारी घेईन पण तिच्यासोबत तोही शाकाहारी खायचं कबुल करतो. ऑर्डर येईपर्यंत दोघ बोलतात. मग नंन्तर जेवून पैसे द्यायला ते जातात. तिथ ती तिच ए.टी.एम देते आणि त्याचा पासवर्ड टाकायला तो माणूस सांगतो. तर प्रतीक्षा पासवर्ड टाकते तीस शून्य सहा ( ३००६ ) अजिंक्यला हसावं कि रडावं समजत नाही. मग दोघे बाहेर येतात. अजिंक्य तिला चावी देतो. ती म्हणते चालव तूच. पण अजिंक्य म्हणतो चालव. मग प्रतीक्षाच्या माग दोघात थोड अंतर ठेवून तो बसतो.
रस्त्याने जाताना रस्त्याच्या कडेला एक बारा तेरा वर्षाचा मुलगा किचन आणि रंगीत दोरे विकत असताना दिसला. प्रतीक्षा त्याच्या जवळ जाऊन गाडी थांबवते. त्याच्याकडची सगळी लाकडी किचन बघून ती विचारते
प्रतीक्षा : कुठली आहेत रे हि.
मुलगा : सावंतवाडी से लाया हु.
प्रतीक्षा : तिकड विकायची मग इतक्या लांब सातारला का आलायस ?
मुलगा : उधर नाही बेचे जाते ज्यादा. तो इसलिये यहा आया हु.
प्रतीक्षा : बर ए अक्षर असलेल आहे का किचन ?
मुलगा : हे ना आंटी.
त्याच्याकडून घेऊन ती अजिंक्यला विचारते.
प्रतीक्षा : कसा आहे रे. ?
अजिंक्य : ए कुणाचा माझा का अमितचा ?
प्रतीक्षा : तुला काय करायचय ? आणि सोबत कोणे माझ्या आत्ता ?
अजिंक्य : मी
प्रतीक्षा : मग ए फॉर अजिंक्य. दे दो ये. कितने का ?
मुलगा : अस्सी.
ती त्याला पैसे देते आणि अजिंक्यला चावी काढून देते आणि म्हणते किचन लावून दे. तो लाऊन देतो. आणि मग गाडी सुरु करून दोघ निघतात. वाटेत पुन्हा दोघ खूप बोलतात. आणि मग प्रतीक्षा अजिंक्याच्या घरापाशी गाडी थांबवते.
अजिंक्य : चाललीस ?
प्रतीक्षा : बस कि आजच्यासाठी एवढा वेळ तुझ्यासाठी काढला.
अजिंक्य : बर.
प्रतीक्षा : खुश का ?
अजिंक्य : खूप .
प्रतीक्षा : किती खुश आहेस ?
अजिंक्य : सांगू शकत नाही.
प्रतीक्षा : आम्ही चाललो.
अजिंक्य : कुठ ?आणि कोण ?
प्रतीक्षा : अमितची बदली झालीय पुण्याला.
अजिंक्य : बर. मग इकड कधी येणार ? साताऱ्याला ?
प्रतीक्षा : नाही आता इकड नाही. तिकड घेतल ना त्यान घर. त्यामुळ इकड नाही येणार आता लवकर ?
अजिंक्य : आणि माझ्याकड ?
प्रतीक्षा : माहित नाही. म्हणून तर आज आले खास तुला भेटायला. नंतर भेटन न भेटेन.
अजिंक्य : हाहा
प्रतीक्षा : काय झाल हसायला ?
अजिंक्य : बोकडाला हलाल करण्याआधी कसा मालक त्याला खायला देतो आणि गोड बोलून मग पाणी देतो. बोकडाला मालकाच खूप अप्रूप वाटत आणि तेवढ्यात तोच मालक त्याच्या मानगुटीवर चाकूचा वार घालतो. तसच काहीस केलस आज तू माझ्यासोबत.
प्रतीक्षा : नाहीरे अस काही नव्हत माझ्या मनात.
अजिंक्य : आल्यावर सरळ सांगितल असतस तर काहीच वाटल नसत. इतका वेळ सोबत राहून मग सांगितलस एकदा तरी माझा विचार करायचास.
प्रतीक्षा : सॉरी
अजिंक्य : ठेव तुझ्यापाशीच. तुझ सॉरी
तेवढ्यात प्रतीक्षाला कॉल येतो. ती त्याला थांबवून मोबाईल हातात घेते आणि कॉल रिसीव करून कानाला लावते…

बायको: विचारा तिला छान आहे की…. | अजिंक्य भोसले | PuneriSpeaks

भाग १५

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

अमितचा कॉल असतो. कधी येणार ? किती वेळ आहे अजून अस तो काहीतरी विचारात असावा असा अजिंक्यला प्रतीक्षाच्या बोलण्यातून अंदाज आला. तिने मोबाईल पर्स मध्ये ठेवला.
प्रतीक्षा : हा बोल काय म्हणत होतास.
अजिंक्य : काय बोलत होतो बर मी ?
प्रतीक्षा : बर ते सोड सगळ राहूदे बाजूला पहिला तुझा नंबर दे.
अजिंक्य : घे ७५५८३५६*
प्रतीक्षा : हा माझा घे.
अजिंक्य तिच्या हातात मोबाईल देतो.
अजिंक्य : तुझ्याच हाताने सेव्ह कर.
ती नंबर सेव्ह करते. आणि त्याचा इनबॉक्स मेसेज बघते. कंपनीचे आणि खाली अंजली अनिकेत प्रतिक राज असे काही लोकांचे मेसेज आलेले असतात. ती तिथच थांबून अंजली नावावर क्लिक करते.
आणि मोठ्याने मेसेज वाचते.
प्रतीक्षा : अंजली , कसा आहेस जेवलास का नीट ? अजिंक्य , हो जेवलो तुझ झाल का ? अंजली : मला एकट वाटतय घरची आठवण येतीय पण घरी जायला सुट्टीच मिळेना. अजिंक्य , मी आहे न बोल माझ्याशी.
ओहो….. काय मस्त बोलतोस रे तू.
अजिंक्य : ये , ये इकड दे मोबाईल याच्यासाठी नाही दिला मी , नंबर सेव्ह केलास का ?
प्रतीक्षा : केलाय रे बघु दे कि अजून खाली बरेच मेसेज आहेत तुमचे.
अजिंक्य : नको दे इकड.

प्रतीक्षा : कोण आहे ( भुवया उडवत ) गर्लफ्रेंड वाटत ?
अजिंक्य : नाही मैत्रीण आहे. तिला आहे बॉयफ्रेंड. त्यांची सतत भांडण होतात मग मन शांत करायला मला करते आधी मधी टेक्स्ट. प्रेम नशिबात नाही माझ्या.
प्रतीक्षा : अस का म्हणतोस. आहे कि हि चांगली. बघ तिला तू आवडतोस बहुतेक. म्हणूनच ती तुझ्याशी एवढ बोलतीय सगळ. एकटेपणात तुझी आठवण काढतेय.
अजिंक्य : नाही. तिचा साखरपुडा झालाय दुसऱ्या एका दिल्लीच्या मुलासोबत सोबत.
प्रतीक्षा : अरेरे…… मग तू दुसरी शोध किती दिवस असा राहणार आहेस?
अजिंक्य : जोवर तू माझी होत नाहीस.
प्रतीक्षा : ते शक्य नाहीये.
अजिंक्य : मग माझ लग्न पण या जन्मी होण शक्य नाहीये.
प्रतीक्षा : तुझ्याशी बोलायला लागल कि तू सुरूच होतो. मागच्या जन्मी काय देवदास होतास का ? सारखा रडत बसतोस.
अजिंक्य : माहित नाही. ऐक ना ?
प्रतीक्षा : बोल
अजिंक्य : एक सेल्फी काढायची सोबत ?
प्रतीक्षा : विचारतो काय काढ चल.
अजिंक्य मोबाईल काढून कॅमेरा सुरु करतो.
प्रतीक्षा : केस तरी निट कर ती. नुसती वाढवलीत. जेल-बिल लावता जा. एवढी छान आहेत केस.
अजिंक्य : कुणाला दाखवायला नाही जायचं मला. आणि बाहेर जाताना आवरतो मी. आत्ता मी नाष्टा करायला जात होतोत तू घेऊन गेलीस मला तिकड.

मग तो केस निट करतो आरशात बघून आणि तो फोटो काढतो. मग ती त्याचा निरोप घेऊन जाते. बहुतेक कायमचा ?
तो तिला बघत राहतो. आणि नंतर मोबाईल मधला फोटो बघत तो घरी वर जातो.

शिवाजी महाराजांच्या स्वराज्यातील १० विशेष गुण

भाग १६

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

संध्याकाळी सातच्या सुमाराला अजिंक्यचा मोबाईल वाजतो. पटकन तो घाईत मोबाईल बघतो . खात्री असते त्याला नक्कीच मेसेज प्रतिक्षाच असेल. पण मेसेज तर अंजलीचा असतो. तो बघून दुर्लक्ष करतो. खरतर त्याला प्रतीक्षाशी बोलायचं होत. ती उद्या कायमची पुण्याला जाणार त्याचा त्याला त्रास होत होता. या आधीहि ती कुठं समोर आणि जवळ होती ? तेव्हा होतोच ना नीट असा अजिंक्यला प्रश्न पडला पण आता नीट नाहीये मी. ती का आली परत माझ्या आयुष्यात या एका प्रश्नाचा त्याला त्रास होत होता.
आणि अजिंक्यला कॉल आला.
अजिंक्य : हॅलो
अंजली : ( रडण्याचा आवाज ) अजिंक्य
अजिंक्य : काय झालं? रडतेस का? जॉब वरून सुटलीस का?
अंजली : हो.
अजिंक्य : मग रडतीयस का? काय झालं?
अंजली : समीर मला खूप बोलला. खूप भांडण झालं आमचं आणि त्यान ब्रेकअप केला.
अजिंक्य : चांगलं आहे कि मग असाही तुझा साखरपुडा ठरलाच आहे कशाला हवाय तुला आता बॉयफ्रेंड?
अंजली : त्यांन मला फसवलं इतके दिवस गोड बोलून माझ्याकडून हवं ते मिळवून घेतलं आणि आता मला सोडून चाललाय. त्याच वाईट नाही वाटत मला पण नव्हतं माझ्याशी लग्न करायचं तर कशाला इतकं जवळ यायचं. कशाला शरीराची सवय लावायची कशाला प्रेम असल्याचं दाखवायचं?
अजिंक्य प्रतिक्षाच्या स्वप्नांत गुंगला. प्रतीक्षा पण अशीच करत होती समिर सारखी. म्हणजे सवय लावत होती ती अजिंक्यला तिची.
आणि लग्न झालेलं असून हि तिच्या मनात अजिंक्यच आहे अस त्याला दाखवत होती. ती फसवत होती अमितला अजिंक्यला आणि स्वतःला देखील. पण मग तिच्या डोळ्यात दिसणार माझ्यासाठीच प्रेम त्याच काय? आणि जर प्रतीक्षा माझी होणार नसेल तर मग माझं काय?
अंजली : ऐकतोयस ना? काय झालं तू बोलत का नाहीयेस?
अजिंक्य : नाही .काही नाही तुझा विचार करतोय? मग आता ? पुढं काय ठरावलंयस?
अंजली : नाहीरे सहन होत मला हा त्रास. आईबाबांना सोडून मी पुण्याला आले जॉब करते. इथला सगळं स्ट्रेस बाजूला ठेवून समीरशी बोलते त्याला हवं तेव्हा माझी इच्छा नसताना पण मी त्याची होत असते. आणि स्वतःचा स्वार्थ साधला कि हा अस वागतो. माझा विचार करतच नाही. कोण मला समजून घेत नाही. मी आईबाबा पासून लांब राहते म्हणुन आईच माझ्यावरच प्रेम कमी झालय. बाबा सतत माझ्यावर चिडचिड करतात. कोण नाही माझं. जग खूप नालायक आहे. कुणावर कितीही जीव लावा . त्रास आपल्यालाच होतो. कितीही करा कुणासाठी आपल्यालाच त्रास देणारी लोक भेटतात.
अजिंक्य : अस म्हणू नकोस. मी आहे ना
अंजली : म्हणून तर मी तुला सगळं सांगते माझं. तूच खरा माझा मित्र आहेस.
अजिंक्य : हमम….
अंजली : मी त्या दिल्लीच्या राहुलशी लग्न नाही करणार.
अजिंक्य: का काय झालं?
अंजली : ना मी त्याला ओळखते ना आमच्यात काही बोलणं होत हा आठवड्यातून एखादा कॉल करणार आणि त्यावर विश्वास ठेवून मी त्याच्याशी लग्न करायचं मला नाही पटत. काय भरोसा तोपण समीर सारखा निघाला तर निंम्यांत साथ सोडून देणारा
अजिंक्य : मग काय करणारेस?
अंजली : माझ्या मर्जीचा मुलगा बघूनच मी लग्न करणार आहे जो माझी काळजी घेईल माझं ऐकून घेईल मला समजून घेईल आणि फक्त माझ्यावरच प्रेम करेल असा लॉयल मुलगा असेल त्याच्याशीच लग्न करेन.
अजिंक्य : बर बघ मग
अंजली : तुला काय झालं?
अजिंक्य : काही नाही ग
अंजली : खर सांग तुझा आज मूड दिसत नाहीये काहीतरी झालंय
अजिंक्य : काही नाही
अंजली : सांगणारेस का फोन ठेवू
अजिंक्य : ती चाललीय पुण्याला
अंजली : कोण प्रतीक्षा?
अजिंक्य : हो
अंजली : मग?
अजिंक्य : कायमची
अंजली : मग आता?
अजिंक्य : काय नाही तेच जरा बर वाटेना
अंजली : तू नको ना नाराज होऊ नको काय मनाला लाऊन घेऊ हेबघ खर सांगते तुला माझा राग येईल पण ती तुझ्यासोबत लॉयल नाही. ती तुला हि प्रेम आहे म्हणते आणि तिकडं नवर्याला हि फसवतीय.
अजिंक्य : तस नाही ग म्हणजे माहितीय मला पण
अंजली : माझ्याशी लग्न करशील?
अजिंक्य : हो
अंजली : खरच?
अजिंक्य : काय ? काय म्हणालीस
अंजली : माझ्याशी लग्न करशील
अजिंक्य: ए मी तुझा मित्र आहे आणि असला मी विचार नव्हता केला कधी तुझ्याबाबतीत
अंजली : मीपण नव्हता केला पण गेले काही दिवस तू जो काही मला मानसिक आधार दिलास तो कोणी नाही देऊ शकत तो समीर हि नाही आणि राहुल हि नाही
करशील माझ्याशी लग्न आय लव्ह यु
अजिंक्य : मला विचार करावा लागेल
अंजली : कुणाचा लग्नाचा का प्रतिक्षाचा
अजिंक्य : दोघांचा…

अंजली : विचार काय करायचा आहे मी साथ देईन कायम अजिंक्य तुला
अजिंक्य : हो पण …
अंजली : हे बघ मी तुला वाईट वाटेन किंवा चुकीची वाटेत असेन म्हणजे तू मला इतकं ओळ्खतोस मला खूप मित्र आहेत मला बॉयफ्रेंड आहे आणि लग्न हि ठरलंय. पण घरातून मला साथ नाही आणि या वाईट जगात निभाव लागावा म्हणून मी प्रत्येकाशी बोलून चालून राहते पण माझ्या मनात वाईट कधीच नसत.
अजिंक्य : माहित आहे मला अनु आणि मी कधी तुला वाईट म्हंटल आहे का ?
अंजली : मी तुला आवडत नाही का?
अजिंक्य : अस काही नाही तू तर माझ्या प्रतीक्षा पेक्षा पण सुंदर आहेस नुसती सुंदर नाही तर मनानं पण खूप चांगली आहेस
अंजली : हा मग?
अजिंक्य : पण प्रतिक्षा माझं पाहिलं प्रेम आहे
अंजली : शेवटचं तर नाही ना? मी होते तुझं शेवटचं प्रेम शेवट पर्यंत तुझ्यासोबत राहीन
अजिंक्य : पण मी प्रतिक्षाला विसरू कसा आणि का ?
अंजली : मला तुझी गरज आहे तूच एकमेव आहेस जगात जो मला मानसिक आधार देऊ शकतोस. आणि तूच म्हणतोस ना जगात माणसाकडे गाडी बंगला पैसा नसला तरी चालेल पण माणसाला मानसिक सुख हवं ते असेल तर तो काहीही नसेल ते कमवू शकतो मला पण हवय ते मानसिक सुख आणि ते फक्त तूच देऊ शकतोस मला अजिंक्य प्लिज
अंजली रडायला लागते. अजिंक्य खूप समजावतो तिला शेवटी अजिंक्य आपल्या बाजूने बोलत नाही म्हणून अंजली फोन कट करते. अजिंक्य पुन्हा कॉल लावतो पण ती उचलत नाही.
तेवढ्यात प्रतिक्षाचा कॉल येतो…..

रहस्य शिवाजी महाराज यांच्या बेमतलब मृत्यूचं | Shivaji Maharaj Death Mystery

भाग १७

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

आधीच अंजलीशी बोलून घसा कोरडा पडलेला आणि आता पुन्हा प्रतीक्षाशी त्याला बोलायचं होत. पण अंजली म्हणाली तस प्रतीक्षा फसवतीय मला तिच्या नवऱ्याला. आत्ता प्रेम असल्याच ती म्हणते. मला भेटायला येते. माझ्या जवळ येते. हि एक बाजू झाली खरी पण मग पुढ काय ? म्हणजे जस वाढदिवसाच्या दिवशीचा विचार केला तर मी केलेल्या मेहनितीच तिला काहीही वाटल नाही. पण नवऱ्यान गाडी घेतली तर तिला ते आवडल. रात्री दोघांनी सेक्स केला ( तिच्या मर्जीने ). पण इतके वर्ष आधी मी केलेली तडजोड , केलेला वेडेपणा , घरी खाल्लेली बोलणी , वाया घालवलेला वेळ , तिच्यासाठी झुरलो इतके वर्ष , सगळ सगळ ती विसरली आणि बदल्यात फक्त एवढच म्हणते कि माझ तू पहिलं प्रेम आहेस. मनान मी तुझी असले तरी शरीरावर ताबा अमितचा आहे. आणि न जाने काय काय दोघांच्या गोष्टी सांगून तिने मला जळवल आहे. पण मी हिशोब नाही ठेवत या सगळ्याचा. प्रत्येक भेटीला मी सगळ विसरून पुन्हा नव्यान तीच अमित पुरण ऐकत राहतो. पण या सगळ्यात ती विसरून जाते कि मी तिचा मित्र नाही प्रियकर आहे.
विचारातून बाहेर येई पर्यंत कॉल कट होतो. तस बघायला गेल तर अंजली. सुंदर समंजस आहे. हा आहेत तिला मित्र खूप. पण आपल्या विचारावर अवलंबून असत कि पुढची व्यक्ती कशी आहे ते. ती स्वतंत्र खुल्या विचारांची आहे बस इतकच. लोकांना ते चुकीच गैर वाटत. पण मला नाही. कारण ती जगत असलेल्या प्रत्येक दिवसाचा पाढा ती रात्री बोलताना माझ्यासमोर वाचते. आणि मी जितका तिच्यावर विश्वास ठेवलाय त्याहून जास्त तिने माझ्यावर ठेवलाय. तिला हि बरेच वाईट अनुभव आलेत. आणि या नंतर तिने फक्त माझ्यावर आणि खूप जास्त विश्वास ठेवला आहे. नक्कीच काहीतरी असेल ना माझ्याबद्दल तिच्या मनात. अंदाज होताच मला. कारण बोलताना कधी ती माझ्याशी रडायची , पर्सनल सांगायची , हक्काने रागवायची आणि मी बोललो नाही कॉल उचलला नाहीतर चिडायची हि कोणत्या हक्काने ? अंदाज हा होताच पण बॉयफ्रेंड असताना , साखरपुडा झालेला असताना तिला मी आवडेन हा अंदाज माझा नव्हता आणि नेमक तेच झाल.
पुन्हा प्रतीक्षाचा कॉल आला.
प्रतीक्षा : काय रे कॉल का उचलत नाहीस ?
अजिंक्य : कामात आहे.
प्रतीक्षा : माहितीय काम तुझ , मगाशी लावाला फोन तर बिझी लागत होता. कोण होत अंजली का ?
अजिंक्य : बाकीचे नाहीतच का मित्र मैत्रीण कोण मला ?
प्रतीक्षा : काय माहित असतील हि पण मला तर मित्र नाही माहित पण मैत्रीणीमध्ये अंजली माहित आहे बाबा.
अजिंक्य : प्लीज…. काम आहे का काय बोल. डोक दुखतय माझ
प्रतीक्षा : कशाने रे ? बाम लावलास का ?
अजिंक्य : बाम नाहीये. संपलाय आणि मला खाली जायचा कंटाळा आलाय.
प्रतीक्षा : अस कस रे करतोस तू ? बर व्हिक्स आहे का ?
अजिंक्य : आहे
प्रतीक्षा : लावते आधी जा.
अजिंक्य : बर
प्रतीक्षा : बर नाही आधी जा लाव
अजिंक्य : हो ग. किती अरेरावी करणार आहेस. माझ मला काय आहे का नाही आयुष्य. कोण तरी हव कोण तरी हव म्हणत शोधत होत इतके वर्ष मी कुणाला तरी आणि आता मिळाली कोण तर परत तूच. बर एकटी असती तर ठीक पण तुझ्यासोबत नवरा मुलगी सासू. आणि एवढ सगळ असताना तू मला मला प्रेम आहे म्हणतेस. तुला नाही का भीती कसली ? नवऱ्याला कळाल तर काय होईल ? आणि किती काय झाल आख्ख जग तुझ्यासाठी मी एक केल मनातल माझ्या सगळ सगळ प्रेम तुला दिल तरी अशा वेळेला म्हणजे काय उलट- भलत झाल तर तू तुझ्याच नवऱ्याला निवडणार. मग पुन्हा मी एकटा पडणार. मग कोण मला सांभाळणार. मी कुठ जायचं ? आयुष्य माझ पण पडल आहे न पुढ? मग तू का माझ्या आयुष्याला तुझ्या नियमात बसवू पाहतेस ? मला माझ काही मत नाही का ? मान्य आहे माझ तुझ्यावर तुझ माझ्यावर प्रेम आहे. पण तुला तुझ आयुष्य आहे. तुझ-तुझ अस एक वेगळ जग आहे. पण माझ जग फक्त तू आहेस. आणि ते माझ जग तुझ्या कुणा अमितकड गहाण आहे. मग ? बोल काय करू मी ?
प्रतीक्षा : अरे हो हो किती बोलशील काय झाल अजिंक्य ? कोण काय बोलल का तुला ?
अजिंक्य : अंजलीने मला प्रपोझ केलय मगाशी ?
प्रतीक्षा : वाटलच मला मगाशी तिचाच कॉल असणार ? काय म्हणली ?
अजिंक्य : माझ्याशी लग्न करशील का ?
प्रतीक्षा : वाह…… मग मीही बोललेच होते न ती परफेक्ट आहे तुझ्यासाठी. कर न लग्न तिच्याशी.
अजिंक्य : खर करू ?
प्रतीक्षा : हो का काय झाल ?
अजिंक्य : चांगल आहे. प्रेम आहे म्हणायचं. भेटल कि प्रेम करायचं. आणि कोणी माझ्या आयुष्यात आल तर तेही तुला चालत ?
प्रतीक्षा : माझ लग्न झाल तरी चालले न तुला मी ? मग मला हि चालेल. मला तू आनंदी हवास. बाकी तुझ्या आयुष्यात कोणीहि असो मला नाही फरक पडणार.
अजिंक्य :मी तिला नाही म्हणालो आहे.
प्रतीक्षा : का ?
अजिंक्य : एकतर मला तू हवी किंवा मग कुणीच नको.
प्रतीक्षा : हा कसला रे तुझा बालिश हट्ट ?
अजिंक्य : हट्ट म्हण किंवा बालिशपणा म्हण पण हाच माझा अंतिम निर्णय आहे.
प्रतीक्षा :तुला माझी शप्पथ आहे. तू कर लग्न तिच्याशी .
अजिंक्य : नको…. शप्पथ नाही पाळत मी. माहितीय ना तुला ? त्यामुळे मी नाही करणार तिच्याशी लग्न आणि नाही तुझी शप्पथ मानणार. मी काल ….
प्रतीक्षा : काय काल काय ?
अजिंक्य : बाटली आणलीय.
प्रतीक्षा : कसली ? बिअर वाईन ? तू दारू प्यायला लागलास ? कशाला अरे चांगल नसत पिण. आणि तुझी नशा तुझी चित्र होती ना ? मग दारू कशाला ?
अजिंक्य : कीटकनाशक

प्रतीक्षा : हा ते कशाला ? शेती करणारेस का ?
अजिंक्य : घरात गुलाबाची कुंडी आहे त्या साठी आणलीय. ती फुल विकणारे जाऊन खाली.
प्रतीक्षा : काय बोलतोयस तू ? वेडा झालायस का ?
अजिंक्य : मग तू काय विचारतेस ? मी काय शेतकरी आहे का ? ते प्यायला आणलय मी.
प्रतीक्षा : आजी….आजी..अजिंक्य असल काय करू नकोस तुला माझी शप्पथ आहे.
अजिंक्य : मला नकोय शप्पथ तुझी आणि तूपण. मला तू नसशील मिळणार तर व्यर्थ आहे माझ हे आयुष्य.
प्रतीक्षा : नाही तुला शप्पथ आहे मी तुझ्याकडे येते आत्ता. मला काही माहित नाही तू काहीही करू नकोस.मी येई पर्यंत असल.
अजिंक्य ; नको येउस. मी जिवंत नसेन. उगीच केस झाली तर पोलीस तुला धरतील. त्रास देतील.आणि तुला पुण्याला जायचय न ? माझ्यामुळे राहील ते. नको येउस.
प्रतीक्षा : तू ऐकणारेस का नाही माझ? तू काहीही करणार नाहीस असल.
अजिंक्य : मी करणार आहे म्हणून सांगतोय
प्रतीक्षा : नाही करायचं तू काही. तुला माझी नाही न चालत तर तुला आपल्या प्रेमाची शप्पथ आहे अजिंक्य.
अजिंक्य फोन कट करतो.

उरल काय आहे? True Love | मराठी लेख | अजिंक्य भोसले | PuneriSpeaks

भाग १८

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

घड्याळाचा काटा टिक-टिक करत त्या गोल आकृतीतच गोलाकार फिरत होता. वेळ पुढ सरत होता. दार वाजल. पण अजिंक्यला शुध्द नाही. एकदा दोनदा तीनदा दार वाजलं पण त्याच मन उचल खाईना. शेवटी पायात बळ एकवटून तो कसाबसा दारात पोचला आणि त्यान दार उघडल. डोळ्यातून येणाऱ्या पाण्याला पुसत प्रतीक्षाने आत येत अजिंक्यला घट्ट मिठीतच घेतल. म्हणजे इतरवेळी अजिक्य माग लागायचा तिच्या कि मिठ्ती ये , पण आज आत्ता तिनेच न विचारता त्याला जवळ घेतल होत. आता पुढे काय बोलायचं तिला कळेना. तिच्या मिठीतून बाहेर कस पडायचं त्याला कळेना. पंखा बंद होता. गरम होत होत. तिने सिल्कची साडी नेसलेली. त्यामुळे तर अजूनच त्याला गरम होत होत. पण आनंद पण होताच स्वर्गसुखाचा. नको वाटत होत त्याला त्या मिठीतून बाहेर पडायला. मग शेवटी प्रतीक्षानेच त्याला मुक्त केल आणि एक जोरात अजिंक्यच्या गालावर लगावली.
प्रतीक्षा : एवढा जीव स्वस्त झालाय का तुझा सांग मला ?
अजिंक्य : हो बहुतेक . तुला काय त्याच ? तू आहेस न तुझ्या तुझ्या जगात सुखी ? मी नाहीये माझ्या जगात सुखी, आनंदी. म्हणून देतोय जीव.
प्रतीक्षा : अस कितीस जग आहे तुझ सांग मला पण जरा ? आणि का इतका त्रास होतोय तुला ते पण सांग.
अजिंक्य : माझ जग मोठ नाही. एक अजिंक्य आणि एक प्रतीक्षा सोडून माझ्या या जगात तिसर कोणीच नाही. आणि या माझ्या जगातली तू एक प्रतीक्षा , ती ही गहाण आहे त्या तुझ्या अमितकडे आयुष्यभरासाठी. मग कोलमडलेल्या या जगाला मी अजून सावरू किती ? आणि का ? काही गोष्टींचा ताळमेळ लागत नाही. कुणाशी माझी तुलना होत नाही. इतका क्षुद्र वाटायला लागलोय माझा मलाच मी. असल जग काय कामच जिथ आपल माणूसच आपल्या सोबत नाही. अथांग समुद्र खुल्या डोळ्यासमोर आहे आणि मी असा त्या किनाऱ्यावर. पण तहान लागली तर घोट भर त्या समुद्रातल पाणी हि मी पिऊ शकत नाही. मग उपयोग काय त्या विशाल समुद्राचा ? तूच सांग मला.
प्रतीक्षा : म्हणजे ?
अजिंक्य : माझ्या मनात फक्त तुझ्यासाठीच प्रेम निपजतय. तू माझ्या जवळ आहेस. पण मला थोडस हव असेल प्रेम कधी तर ते मात्र मी मिळवू शकत नाही. मग उपयोग काय आहे आपण भेटून . तू माझ्या जवळ असून. माझ तुझ्यावर प्रेम आहे अस हक्कान म्हणून ? सगळ व्यर्थच आहे ना. आणि अशा सगळ्या गोष्टींसोबत बाकीचा त्रास हा आहेच. आणि तू म्हणतेस कि मी जगाव. का ? दे उत्तर मला
प्रतीक्षा : तू मला वचन दिलेलस. कि माझ्या आधी तू मला सोडून जाणार नाहीस. अगदी मारताना पण तू आधी जा पण मी तुला एकट सोडून जाणार नाही. विधवा पणाच, एकटेपणाच दुखः तुला सोसू देणार नाही. मग का चाललायस मला सोडून ?
अजिंक्य : ते वचन तुझ्या प्रेमासारख विरल आता. आणि माझ्याशी लग्न केलस तर ते वचन लागू पडत होत. जर-तर चा प्रश्न आहे. आहे का तू सोबत ? झालय का लग्न आपल ? नाही काहीच नाही झाल. मग हि असली जुनी पुराणी वचन शपथा सांगून मला त्रास नको देऊस. हे बघ त्या वचनांना शपथांना बघितलेल्या स्वप्नांना अर्थ तेव्हाच राहिला असता जेव्हा आपल लग्न झाल असत. पण नाही काही झाल.
प्रतीक्षा : ती बाटली कुठ आहे.
अजिंक्य : कसली ?
प्रतीक्षा : विषाची ?
अजिंक्य : कसल विष ?
प्रतीक्षा : काय बोलतोयस तू वेड्यासारखा कीटकनाशक आणल आहेस ना ? कुठ आहे ती बाटली ?
अजिंक्य : नाही काय आणल.
प्रतीक्षा : अजिंक्य , खोट नको बोलूस.
अजिंक्य : खोट नाही बोलत खरच नाही आणली मी बाटली कसली.
प्रतीक्षा : प्लीज दाखव मला खोट बोलतोयस तू माहितीय मला.
अजिंक्य : तुझी शप्पथ प्रतीक्षा नाही आणली मी कसलीच बाटली. घरातच आहे मी कालपासून कुठ नाही गेलो.
प्रतीक्षा : मगाशी तूच म्हणालास ना शप्पथ मनात नाहीस ,पाळत नाहीस तू मग ?
अजिंक्य : तू तर मानतेस ना ? आणि तुझी शप्पथ घेऊन खोट बोलण्याइतपत नीच नाही मी.
प्रतीक्षा : अस नाहीरे माझा आहे तुझ्यावर खूप खूप खूप विश्वास. नक्की ना आणल नाहीस न तू विष ?
अजिंक्य : एकीकडे खूप खूप विश्वास आहे म्हणतेस आणि एकच प्रश्न चारदा विचारतेस का ?
प्रतीक्षा : तुझी काळजी वाटतेय अजिंक्य , का असा वागतोस रे. जीवाला घोर लावतोस. जगू कि मरू होत क्षणाला. तुझ्याकड सगळ सोडून याव वाटत.
अजिंक्य : ये मग केव्हाचा तयार आहे मी.
प्रतीक्षा : पण येऊ शकत नाही.
अजिंक्य : मग ?
प्रतीक्षा : मग बिग काय नाही पहिलं मला वचन दे चल तू, परत असला आत्महत्येचा विचार करणार नाहीस
अजिंक्य : हम
प्रतीक्षा : हम नाही दे.

तो तिला हातावर हात ठेवून वचन देतो. तो तिच्याकड ती त्याच्याकडे बघते. डोळ्याला डोळे भिडले जातात. नजरानजर हटत नाही. आता मगापासून होणार गरम आता अंगात एक रग अली. अंगावर काटा आला. प्रतीक्षाच्या ओठांच्या वरच्या बाजूला आणि कपाळावर घाम आला. अजिंक्याच्या तळव्याला घाम फुटला. आता वेळ घालवण म्हणजे पुन्हा तिला तसच सोडून देण्यासारख पाप तो करणार होता. म्हणून त्यान ठरवलं आता प्रेम मिळवूनच तिला सोडायचं. प्रतीक्षाच्या मनाची हि घालमेल वाढत चाललेली. अजिंक्याच्या डोळ्यात दिसणारी प्रेमाची भूक ती अपुरी सोडणार नव्हती. तिला परिपूर्ण करायचं होत अजिंक्यला. जगात आज काहीही होऊ. आकाशपाताळ एक होवो. पण अजिंक्याच्या मर्जीनेच सगळ होईल आणि मी त्याला साथ देईन या निश्चयाने अजिंक्याने काही हालचाल करायच्या आत ती त्याच्या मिठीत शिरली.
केवढा तो आधार वाटत होता तिला. नुस्त त्यान जवळ घेतल तर डोक्यातल्या सगळ्या सगळ्या विचारांचा विसर पडला तिला. हाच जर माझा जोडीदार असता तर आयुष्य आत्ताच काहीस वेगळ असत अस तिला वाटल. अजिंक्यने तिला अजून घट्ट मिठीत ओढलं. आणि तिच्या केसांत नाक घुपसून केसांचा वास घेत तिला घट्ट आणखी घट्ट जवळ ओढत होता तो. आई…..ग असा प्रतीक्षाच्या तोंडून आवाज आला. हळू धर ना. अस तिने त्याला सांगितल पण अजिंक्याच्या आतला पुरुष त्याचा पुरुषार्थ खऱ्या अर्थाने जागला होता.

कोंडाजी फर्जंद: फर्जंद चित्रपटातील मुख्य पात्र फर्जंद कोण होता? पन्हाळगड लढाई कशी झाली

एरवी मुळूमुळू रडणारा , प्रतीक्षाच्या आठवणीत झुरणारा , तिच्यासाठी हलक्या मनाने कविता लिहिणारा अजिंक्य आता पुरुषी हक्क बजावत होता. आणि त्याची जाणीव तिला हि होतच होती.
नवऱ्याच्या स्पर्शानंतर तिला हा असा हक्काचा ओळखीचा स्पर्श खूप काही सुख देत होता. अमित पेक्षा हि जास्त. आणि यातच ती सुख शोधू लागली. आणि सगळ आता माझ आहे ते पुन्हा एकदा अजिंक्यला द्यायचं या तयारीत ती होती. दोघ खाटेवर गेली. अजिंक्य प्रत्येक चुंबनात नकळत अंजलीला हि आठवत होता. काय होत होत त्याला कुणास ठाऊक पण तिचा विचार त्याला प्रतीक्षा पासून कुठे तरी लांब नेत होता. आणि एरवी अमित अमित करणारी प्रतीक्षा आत्ता या घडीला अमित पासून दूर येऊन अजिंक्यच्या उराशी येऊन पोचलेली. काय घडणार पुढ ? काय होईल पुढ याचा जराही अंदाज न घेता. दोघांच प्रेम चालू होत. आणि आता खर हे जोडप प्रेमात लीन होऊन आनंद घेण्याच्या मार्गात होत, तोच दारात अंजली येऊन थांबली. आणि तीन दार वाजवल.

भाग १९

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

वाढलेल्या हृदयाच्या स्पंदनाना धीम करत अजिंक्य प्रतीक्षापासून उठून दारापाशी जातो. दाराच्या होलातून बघतो. तर दारात अंजली. हि इकड काय करतीय ? अंजली तर पुण्याला असते. कॉल नाही मेसेज नाही सरळ आज इकड. कधी नवत प्रतीक्षा त्याच्या जवळ आलेली. दोघ एकमेकात रमून प्रेमाचा आनंद घेत होती. आणि त्यात हे अंजली नावच विरझण पडल. आता काय करायचं ? प्रतीक्षाला इथ बघून ती चिडेल. आणि प्रतीक्षा हि चिडेल. दोन्ही बाजून कोंडीत पकडला गेला अजिंक्य.
खाटेपाशी जाऊन त्यान कानात प्रतीक्षाच्या सांगितल,
अजिंक्य : बाहेर अंजली आलीय.
प्रतीक्षा : मग ? मी काय करू उघड दार.
अजिंक्य : नको तू आत जा.
प्रतीक्षा : पण तिच्यासाठी तू आता मला आत पाठ्वणारेस का अजिंक्य ?
अजिंक्य : प्लीज समझून घे आत्ताच्या माझ्या स्थितीला. थोडाच वेळ.
प्रतीक्षा उठते. साडीचा पदर नीट करते. तोही तिला मदत करू लागतो. पदर निट करायला. तो तिचा पदर खांद्याला धरून सेफ्टी पिन लावून देतो आणि आत जा म्हणतो. ती जाता जाता त्याच्या गालाला आपले ओठ टेकवते. आणि त्याच्याकड बघून गोड हसते. लवकर पाठव तिला. अस म्हणून ती आत किचन मध्ये जाऊन खुर्चीवर बसते.
अजिंक्य जाऊन बघतो प्रतीक्षा नीट आहे का. तेवढ्यात अंजलीचा त्याला कॉल येतो. तो कट करतो आणि पळत जाऊन घाईत दार उघडतो.
अंजली : एवढावेळ का रे लागला दार उघडायला काय करत होता ?
अजिंक्य : काही नाही आत होतो.
अंजली : खर का ?
अजिंक्य : खरच. तू इथ काय करतीस आज जॉब नाही का तुला ? आणि मला न कळवता आलीस ? मी आलो असतो कि पुण्याला. सांगायचं ना.
अंजली काही न बोलता. त्याला दारातच मिठी मारते आणि रडायला लागते. त्याला सुचत नाही काही. म्हणजे एकीकडे ह्या खास मैत्रिणीला सांभाळून धीर देऊ का ? जी आत मला प्रेम द्यायला माझी वाट बघत बसली तिच्यासाठी हिच्यापासून लांब राहू काहीच कळेना. तो तिच्या खांद्याला धरून बाजूला करण्याचा प्रयत्न करतो पण छे……! ती कुठली सोडतिय मिठी. आधीच तिने त्याला काल प्रपोज केलेलं. त्यामुळे अजिंक्यने होकार देऊ वा नकार तिने त्याच्यावर हक्क गाजवायला सुरुवात केली. सुरुवात पहिली मिठीपासुनच झाली.
अजिंक्य : एक मिनिट….. बोल न तू. ये आत बस. बोलू निवांत.
अंजली : थांब न मला बर वाटतय तुझ्या मिठीत.
प्रतीक्षाला राहवेना तिला राग यायला लागला. म्हणजे आत्ता पर्यंत जो अजिंक्य माझा होता. माझ्या मिठीत होता. तोच अजिंक्य आत्ता या क्षणाला मी जवळ असताना. त्याच्या घरात असताना दुसऱ्या मुलीच्या मिठीत जाऊ कसा शकतो. राग आला तिला पण ती बाहेर जाऊ शकत नव्हती. दोन मिनिटांनी अंजली जाऊन खाटेवर बसते. अजिंक्य हि तिच्या जवळ जाऊन बसतो.
अजिंक्य : काय झाल ?
अंजली : काल रात्री आपल बोलण झाल त्या नंतर समीर आला. त्यान खूप भांडण केल. मला रस्त्यात कानाखाली मारली. आणि ऑफिसमधल्या माझ्या कलीगला खूप काही खोट सांगितल माझ्याबद्दल. माझ्या ताईच्या नवऱ्याला म्हणजे जीजूला सांगितल मी मुलांसोबत फिरते. त्यांच्यासोबत राहते आणि झोपली पण असेल त्यांच्यासोबत अस काही त्यांना बोलला. जीजू माझ्यावर चिडले. ताई मला बोलली. हे प्रकरण घरी गेल. आई बाबा सागळेच माझ्यावर चिडले. घरी ये बोलली सगळ सोडून आई मला. ते झाल. आणि काल माझ्या बॉसने मला रात्री मेसेज केलाय. कि मला तू आवडतेस अंजली. माझ्याशी लग्न करशील का ? काय म्हणजे किती त्रास आहे डोक्याला समजत नाहीये मला. एक मिनिट हा.
अजिंक्य : काय झाल ?
अंजली : बॅग आणते आत. बाहेरच राहिली.
अंजली जाऊन बॅग आणते.
अजिंक्य : बॅग का घेऊन आलीस. काय आहे त्यात ?
अंजली : कपडे.
अजिंक्य : कुठ चाललीस कपडे घेऊन ?
अंजली : चालली नाही आलीय तुझ्याकडे. ए ऐक ना अजिंक्य. मी इथे राहू तुझ्याजवळ दोन दिवस ?
अजिंक्य विचारात गुंग होतो.
अंजली : सांग ना.
अजिंक्य : हो रहा ना.
अंजली : थँक्स .मला ना. खूप एकट वाटतय. खूप कस तरी होतंय. काय गरज होती का समीर ला अस वागायची. चुकले मी त्याच्यावर प्रेम करून.
अजिंक्य : सोड त्याचा विषय. आत्ता तू माझ्यासोबत आहेस ना ? शांत हो. मी आहे ना.
अंजली : अजिंक्य …
अजिंक्य : काय ?
अंजली : मला तुझी गरज आहे.

अजिंक्य : हा आहे ना मी सोबत. डोंट वरी.
अंजली त्याच्या बाजूला सरकत त्याच्या खांद्यावर डोक टेकवून त्याला मिठी मारते.अजिंक्य तिच्या पाठीवरून हात फिरवून तिला आधार देत असतो.आणि मग अंजली त्याच्या मिठीत राहूनच झोपण्याचा प्रयत्न करते. अजिंक्य तिला सरकवून उठतो. ती खाटेवर पडते. आणि लगेच उठते.
अंजली : काय झाल ?
अजिंक्य : मी नाही हे करू शकत.
अंजली : का ? मी नाही का आवडत तुला ? तू काल मला नाकारलं तरी आज मी हक्कान तुझ्याकडे आले. आणि तू आत्ता हि पुन्हा तसच करतोयस. दुखावतोयस तू मला.
अजिंक्य : अस काही नाही अंजली. कस सांगू तुला मी. मी प्रेम फक्त प्रतीक्षावर केलंय आणि तिच्यावरच करतो.
अंजली : माहितीय मला. पण ती करती का तुझ्यावर तितक प्रेम ? नाही न. इतक प्रेम करत असती तर आज ती तुझ्याजवळ असती.
अजिंक्य : त्याला कारणीभूत मीच आहे ना.
अंजली : कारण काहीही असो खर प्रेम अस किडूकमिडूक गोष्टींनी तुटत मोडत नाही.
अजिंक्य : हो पण मला नाही सहन होत. तिचा विरह. आणि नाही मला सवय कुणाच्या स्पर्शाची. तिच्या स्पर्शाची सवय आहे मला.
अंजली : माझी हि होईल तुला. मला साथ हवीय तुझी. तू म्हणशील ते मी ऐकेन.
अजिंक्य : हे बघ वेड्या सारख नको करू. तू नीट विचार कर. भावनेच्या भरात केलेले विचार नेहमी पुढे त्रासदायक ठरतात. हे बघ अनु , तू आय.टी.कंपनीत काम करतेस. कॉम्प्युटर इंजिनिअर आहेस तू आणि मी ? साधा चित्रकार आणि फिल्मसाठी स्टोरी लिहिणारा लेखक. काहीच जुळत नाही आपल.
अंजली : तुलना कामाची शिक्षणाची पगाराची नाही प्रेमाची कर. तुझ्या प्रतीक्षाच्या आणि माझ्या प्रेमाची. आठव तिच्या डोळ्यातल तुझ्यासासाठीच प्रेम आणि आत्ता बघ माझ्या डोळ्यातून सांडणार तुझ्यासाठीच खूप सार प्रेम.
अजिंक्य : दिसतय जाणवतय.पण..
अंजली : पण काय ?
अजिंक्य : पण मी नाही रोखू शकत माझ्या मनाला प्रतीक्षाकडे जाण्यापासून.
अंजली : ती होणारे तुझी ? कायमची ?
अजिंक्य : नाही.
अंजली : मग तू काय करणार आहेस पुढे ?
अजिंक्य : काय नाही काम एक्के काम.
अंजली : सारासार विचार कर म्हणतोयस मला तो नियम तुलाही लागू पडतो. सारासार विचार कर. प्रतीक्षाला आत्ता एक मुलगी आहे. उद्या अजून एक बाळ होईल. ते पुण्यात असतील. तुझ्याकड ती ठरवून पण येऊ शकणार नाही. तू इकड सातारला असशील. मला काय कोणीही मिळेल दुसरा पण मला तुझी आठवण येत राहील हे मात्र नक्की. पण खात्रीन मीही सांगू शकत नाही कि मी तुझ्याकडे कधी येऊ शकेन. बंधन असतात अजिंक्य घरात लग्नानंतर नवऱ्याच त्याच्या आई बाबांचं झालेल्या पोरांचं. अडकून जाते मुलगी. कस येणार कोण तुझ्याकड. आठवणी शिवाय काय असणारे सांग तुझ्याकडे माझ्याकडे ? तू विचार कर ना. प्रतीक्षा तुझी नाही राहिली. हे तुला मान्य कराव लागेल कारण हेच सत्य आहे. आणि आत्ता मी तुझी होऊ पाहतीय अगदी मनापासून. मला नाहीतर निदान माझ्या प्रेमाला समझून घेण्इयातपत तुला समज आहे. माहितीय मला. तू जसा बोलतोस तसाच तू आहेस. मग आत्ता का अस वागतोयस. माझ काय चुकल , मला काय झाल तर मला समजून सांगतोस. बदल घडवायला लावतोस. चूक सुधारायला लावतोस. मग स्वतः आत्ता तू चुकतोयस तर तू का चूक सुधारून घेत नाहीस.
अजिंक्य : मला प्रतीक्षा आवडते.
अंजली : परत तेच , ती तुझी नाही. तुझी होणार हि नाहीये.
अजिंक्य : आणि झाली तर ?
अंजली : मी स्वताहून तुझ्या आयुष्यातून निघून जाईन.
अजिंक्य : कुठे ?
अंजली : जाईन कुठे तरी लांब. माझा त्रास होणार नाही माझी आठवण येणार नाही तुला इतक्या लांब.
अजिंक्य : मग येतीच कशाला जवळ तुलाच त्रास होईल.
अंजली : हो पण प्रतीक्षा भेटलीच नाही तुला तर ? मी का माझ प्रेम वाया घालवू अजमावू दे मला. जिंकले तर माझ नशीब आणि हारले तरी माझच नशीब. ऐक तू प्रतीक्षाचा नाद सोड. माझ्यासाठी
प्रतीक्षा बाहेरच्या खोलीत येऊन ,
प्रतीक्षा : खर बोलतीय अंजली, माझा नाद सोड. मी तुझी नाही होऊ शकत कितीही ठरवल तरी. यात तुला त्रास होत्तोय अजिंक्य, आणि हीच प्रेम गुदमरतय आपल्या या नात्याच्या गुंत्यात.
अजिंक्य : मी काय करू समजेना.
प्रतीक्षा : तिच्याशी लग्न कर. आणि तू त्याला कायम आनंदी ठेव. माझ पाहिलं प्रेम आहे हा. मला आनंदी लागतो. बाकी काही नको.
अंजली : तूच का प्रतीक्षा ?
प्रतीक्षा : हो.
अंजली : इकडे काय करतीस ? आणि इतका वेळ आत काय करत होतीस ?
प्रतीक्षा : भेटायला आलेले. पण आता जाते. तुम्ही बसा. बोला.
अजिंक्य उठून तिच्या पाशी जातो.
अजिंक्य : थांब ना , नको जाऊस मला तुझी गरज आहे.
प्रतीक्षा : तुझ्यापेक्षा तिला तुझी गरज आहे. दे प्रेम तिला. मी काय आणि ती काय महत्वाच आहे ते प्रेम. प्रेम हरवून बसण खूप मोठ दुखः आहे. नाही कळणार तुला. त्याला मुलगी व्हाव लागत. दे तिला प्रेम.मी जाते. आणि हो मी पुण्याला चाललेय आज रात्री. काळजी घे जमल तर कॉल कर मला. किंवा मी करेन तुला कधी वेळ असला तर सांग.
अजिंक्य : नको ना जाऊ थांब ना.
प्रतीक्षा : जाते.
प्रतीक्षा निघून जाते. डोळ्यातल्या पाण्याला डोळ्यात अडवून. अंजली आणि अजिंक्य तिला पायऱ्या उतरताना बघत असतात.

भाग २०

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

अंजली अजिंक्य दोघ आत घरात येतात.
अजिंक्य : तू काय खाल्लस का ?
अंजली : हो , येताना स्वारगेटला कॉफी पिली होती.
अजिंक्य : ते काय खाण आहे आहे का ? आणि आमच्यात इकड साताऱ्याला कॉफी पितात तुमच्या पुण्यात कॉफी खातात का ?
अंजली : ए नाहीरे काहीही काय ?
अजिंक्य : मग मी काय विचारतोय आणि तू काय सांगतीयस.
अंजली : जे केल ते सांगितल ना.
अजिंक्य : चल फ्रेश हो. जेवायला जाता आपण.
अंजली : का आज तु बनवल नाहीस का जेवण तुझ्या हातानी ?
अजिंक्य : नाही. बनवणार होतो. पण नाही बनवल.
अंजली : प्रतीक्षा आली मग कस करशील हो ना ?
अजिंक्य : अस काही नाही. जा आवर. आत डावीकड बाथरूम आहे. तिथे आत बेडरूम मध्ये कपाटात गुलाबी टॉवेल आहे. तो घे. मी तो वर शर्ट चेंज करतो.
अंजली आत जाऊन तोंडावर पाणी मारते फक्त आणि बेडरूम मध्ये जाऊन अजिंक्यला हाक मारते. तो आत जातो.
अजिंक्य : काय झाल ग ?
अंजली : काही नाही. कोणता घेऊ टॉवेल ?
अजिंक्य : तो काय समोर एकच आहे न गुलाबी.
अंजली : हम , अरे हा दिसला. हे काय तू शर्ट नाही चेंज केला ?
अजिंक्य : कुठला घालू समजेना.
अंजली : मी सांगू ?
अजिंक्य : हम.
अंजली अजिंक्य त्याच्या कपाटात बघत असतात.
अंजली : हे बघ मी काळा घातलाय पंजाबी ड्रेस आणि त्यावर बघ पांढरी डिझाईन आहे तू ना पांढरा टी-शर्ट घाल खूप भारी दिसेल. आणि ती केस निट कर जेल लावून.
ती त्याला शर्ट कपाटातून काढून देते.
अजिंक्य : जा बाहेर .चेंज करतो.
अंजली : शर्ट तर बदलतोयस फक्त अजिंक्य त्यात काय लाजतोयस.
अजिंक्य : नको जा तू.
ती बाहेरच्या खोलीत जाते. अजिंक्य हि मागून लगेच बाहेर येतो. तो कुलूप लावतो. दोघ पायऱ्या उतरून खाली येतात.
अंजली : तुझी गाडी कुठाय ?
अजिंक्य : आहे कि , अग आपल्याला आधी शोरूमला जायचंय
अंजली : का ?
अजिंक्य : नवीन गाडी बुक केलीय मी गुढीपाडव्याला पण त्याची आज डिलिव्हरी मिळणारे.
अंजली : वाह कोणती घेतली.
अजिंक्य : व्हाईट बुलेट.
अंजली : वॉव सो कुल….
अजिंक्य : चल जाता मगाशी त्यांचा मेसेज आलेला….
दोघ जातात. अजिंक्य एका जाणाऱ्या रिक्षाला थांबवतो. दोघ त्यात बसतात. आणि जातात. शोरूमपाशी आल्यावर दोघ उतरतात. उजव्या हाताने आत जातात रस्त्याने. सगळ्या फोर्म्यालिटीज झाल्या आणि अंजली अजिंक्याच्या मागे गाडीवर बसली. त्यांनी बटण दाबल आणि धाड-धाड-धाड आवाज करत इंजिन सुरु झाल. अंजलीने त्याला घट्ट कमरेला धरल. आणि गाडी नवीन होती म्हणून तो हळू हळू उजव्या रस्त्यावरून बाहेर आला. आणि समोरून डावीकडच्या रस्त्यावरून प्रतीक्षा आणि अमित तिच्या नव्या गाडीवरून त्या गाडीच्या शोरूम मधून आले. प्रतीक्षा बघतच राहिली अजिंक्यला. अंजली त्याला घट्ट धरून बसलेली. तिने त्याला जिथ कमरेला धरलेलं तिथ एक नजर टाकली. अजिंक्यने. gogl घातला तिच्या पासून नजर चोरून घ्यायला. आणि मग तो निघून गेला. प्रतीक्षा त्याला वळून बघत होती.
इकड अंजली अजिंक्य रस्त्याने चांगल कुठल हॉटेल दिसत का बघत जात होते.

अंजली : आपण कुठ चाललोय आता ?
अजिंक्य : जेवायला
अंजली : गाडीची पूजा कधी करायची ?
अजिंक्य : तसल काही मी मानत नाही.
अंजली : अरे पण करायची असते. निदान लिंबू मिरची तरी लाव. नवीन गाडीला.
अजिंक्य : अंधश्रद्धाच करायची असेल तर मग पुजा केलेली बरी कि .
अंजली : बर मग कुठल्या हॉटेलला जायचं.
अजिंक्य : तेच कळेना . चांगल दिसेना हॉटेल लांब आलोय आपण आता खर.
अंजली : ते बघ चांगल दिसतय.
अजिंक्य निट बघतो. तर ते हॉटेल नेशन ७२ असत. जिथ प्रतीक्षा अजिंक्य गेलेले असतात.
अंजली : चल इथेच थांबता.
तो गाडी तिथ नेऊन थांबवतो. तिथल्या माणसाला सांगतो गाडी नवीन आहे लक्ष ठेवा. आणि आत जातात दोघ.
दोघ बसलेली असतात. काय घ्यायचं खायला दोघ विचार करत असतात. अंजली म्हणते मांसाहारी घेऊन चिकन मालवणी तुला आवडते ना ? तेच खाऊ आपण. तोही होकार देतो. तोवर आधी दोन फ्राय पापड एक स्प्राईट मागवतो. हळू हळू ते खात अंजली त्याच्याशी बोलत असते. आणि अजिंक्य प्रतीक्षाच्या विचारात गढून गेलेला असतो. अंजलीच्या बोलण्याला प्रतिउत्तर फक्त हम, हा, ओके, बर, इतकच आणि मग तिलाही अजिंक्यची घालमेल कळते. ती मग शांतच बसते अजिंक्यला एकटक बघत. अजिंक्य भानावर येत ,
अजिंक्य : हा काय म्हणत होतीस ?
अंजली : तुझ आहे न लक्ष मग मला का विचारतोयस ?
अजिंक्य : सॉरी , जरा ते मी …. ते जरा विचार आले डोक्यात सो ,
अंजली : असुदे बोल काय विचार आहेत ? माझ्याशी बोलून मोकळा हो.
अजिंक्य : काही अस विशेष नाही. तेच नेहमीचेच विचार कस होईल पुढ काय होईल. मला नाव करायचं आहे लेखक म्हणून. प्रयत्न करतोय यश मिळतंय पण सेलिब्रेट करायला कोण सोबत नाही.
अंजली : मी आहे ना.
अजिंक्य : हो पण एकटेपणा जाणवतो सतत मला. काहीच कस मला समजत नाही , माझ्या प्रश्नांची उत्तर मला मिळत नाहीत. आणि कुठल्या तरी गोष्टीचा मी विचार केला तर उत्तर राहील बाजूला पण मन कुठतरी भरकटत. समजत नाही का अस होतय. आणि मला काय होतय. सगळ असून पण संपल्यासारख वाटतय मला.म्हणजे सगळ आहे माझ्याकडे आणि राहिलेलं मिळवण्याची ताकद आहे माझ्यात. तेवढ्या पॉझीटीव्ह थिंकिंगचा आहे मी. पण तरी कायतरी कमी आहे माझ्याकड कायम वाटत राहत मला.
तेवढ्यात वेटर येऊन त्याचं बोलण तोडत विचारतो
वेटर : नान कुठे देऊ सर ?
अजिंक्य : तिला द्या. इकड रोटी.
तो वाढतो. दोघ जेवतात आणि जेवण झाल्यावर दोघ घरी जायला निघतात.
अंजली : सनसेट बघयला जायचं का ?
अजिंक्य : कुठ ?
अंजली : इथ असेल न कोणता तरी पोइंट ?
अजिंक्य : एक काम करू चारभिंतीवर जाऊ. तिथून दिसतो.
दोघ मग तिथे जातात. तिथे जाऊन सव्वा सहाच्या सुमाराला सूर्य कासच्या डोंगराआड जाताना दोघ बघत होते. सूर्य गेला पण अजून लख्ख प्रकाश होताच. मग तिथून दोघ घरी जातात. आणि टीव्ही बघत बसतात. सगळा रटाळ पणा सुरु होता. काही बोलणच होत नव्हत दोघांच्यात.
एक आठ वैगरे वाजले असतील आणि अजिंक्य प्रतीक्षाला कॉल लावतो निघालीस का पुण्याला जायला विचारण्यासाठी. पण ती उचलत नाही. पुन्हा एकदा प्रयत्न करतो पण ती उचलत नाही. बहुतेक अमितच्या शेजारी बसली असेल म्हणून उचलत नसेल या विचाराने तो तिला मेसेज करतो. आणि दहा मिनिट झाले तरी तिचा मेसेज येत नाही. अंजली मग त्याच्याशी गप्पा मारत बसते. तोही तिच्याशी बोलतो. काही वेळासाठी का होईना तो प्रतीक्षाला विसरून जातो. दोघ अजिंक्याने ओंनलाईन मागवलेल चायनीज पार्सल खातात. आणि अशीच अंजली लाडात येऊन अजिंक्यला भरवायला जाते. तेवढ्यात प्रतीक्षाचा फोने येतो. अजिंक्य अंजलीने चमच्यात धरलेला घास तोंडात घेतो तोच फुडून रडण्याचा आवाज येतो.
अजिंक्य : काय झाल ?
प्रतीक्षा रडत राहते.
अजिंक्य : काय झाल प्रतीक्षा सांगशील का ?
आणि तिथून उठून तो उभा राहतो अंजली हि त्याच्याजवळ जाऊन त्याच्या खांद्यावर त्याला आधाराला हात ठेवते.
आणि प्रतीक्षा बोलते ………….

भाग २१

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

अजिंक्य सगळी अंगातली ताकद एकवटून कानात आणतो. आणि पूर्ण लक्ष देवून ऐकतो कि प्रतीक्षा काय म्हणते. पण प्रतीक्षा तर काहीच बोलत नाही. ती अजूनच हुंदके देत रडत असते. अजिंक्य आता अंजलीचा खांद्यावरचा हात झिडकारतो आणि आत जाऊन ग्लासात पाणी घेतो आणि पितो.
अजिंक्य : बोल ना. काय झाल ? तू रडून मला काय कळणार आहे का ?
प्रतीक्षा : अजिंक्य मी पुण्याला नाही गेले.
अजिंक्य : हो. पण का नाही गेलीस ? आणि पुण्याला गेली नाहीस म्हणून इतक रडायचं असत का ? मला तर पटत नाही.
प्रतीक्षा : नाही, अमित आधी पुढे गेला आईना घेऊन ट्रक वाल्याला घर दाखवायला. ट्रक मध्ये समान होत ना .तिकड जाताना…..
अजिंक्य : हा मग? आणि एक मिनिट तुला का नाही घेऊन गेला ?
प्रतीक्षा : अरे इकड माझी आणि अमितची दोघांची दुचाकी होती ना. तर तो बोलला मी उद्या सकाळी सहाच्या बसने निघेन हडपसर वरून आणि मग आपण आपल्या दुचाकीवरून जावू फिरत फिरत पुण्याला.
अजिंक्य : अच्छा. बर मग.
प्रतीक्षा : तो गेला पुण्याला.
अजिंक्य : पुढे ?
प्रतीक्षा : आणि खंबाटकी घाटात त्याचा अपघात झाला.
अजिंक्य : का………………………य ?
प्रतीक्षा रडायला लागते अजिंक्याच्या या प्रतिक्रियेने.
अजिंक्य : रडू नको थांब खूप लागल नाही न ? कसा आहे तो ? आई कशा आहेत आणि सारा कुठाय?
प्रतीक्षा : माझ्या जवळ आहे सारा. झोपलीय. पण दोघ सिरीयस आहेत.
अजिंक्य : तू कुठ आहेस आत्ता मी येतो ?
प्रतीक्षा : दवाखान्यात आहे.
अजिंक्य : कोणत्या ?
प्रतीक्षा दवाखान्याच नाव सांगते. अजिंक्य घाईत चप्पल घालतो. आणि बुलेटची चावी घेतो. तितक्यात ,
प्रतीक्षा : बोल ना. मला समजत नाहीये काहीच. काय करू मी ? होईल ना रे सगळ ठीक.
अजिंक्य : हो होईल. प्लीज नको टेन्शन घेऊ निघतोय मी आलोच.

प्रतीक्षा : नको येउस. अमितचे पाहुणे येणारेत. तू कोण आहेस काय सांगू ? मी सांगेन तुला. अमितला शुद्ध आली कि. तू नको येउस.
अजिंक्य : अग तुला गरज आहे आत्ता आधाराची. कोणे जवळ आत्ता तुझ्या ?
प्रतीक्षा : सारा.
अजिंक्य : अग मोठ कोण आहे का पुरुषमाणूस ?
प्रतीक्षा : नाही.
अजिंक्य : मग येतो ना मी ?
प्रतीक्षा : नको , एक मिनिट. डॉक्टर आलेत.
आणि अजिंक्यला तीच आणि डॉक्टरांच बोलन ऐकू येत असत.
( प्रतीक्षा : काय झाल डॉक्टर. ?
डॉक्टर : आई तुमच्या खूप सिरीयस आहेत. आणि तुमचे मिस्टर अजून कोमातच आहेत. गाडीच्या स्टेरिंगचा छातीला खूप जोरात धक्का बसला आहे मिस्टरांना.
प्रतीक्षा : काळजी करायचं काही कारण आहे का ?
अजिंक्य : काही सलाईन आणि इंजेक्शन लिहून दिलीयत यात ती फक्त आणून द्या.पटकन
प्रतीक्षा : चालेल. )
प्रतीक्षा : बर ऐक मी औषध आणायला जातेय नंतर बोलू.
अजिंक्य : सारा जवळ कोण आहे ?
प्रतीक्षा : नर्सला सांगते लक्ष ठेवायला. बाय
अजिंक्य : हेल्लो ऐक…हेल्लो.
अंजली अजिंक्याच्या जवळ जाते. अजिंक्य बुलेटची चावी पुन्हा ठेवतो.चप्पल काढतो. अंजलीला अंदाज आलेला कि काय झालय पण अजिंक्य कडून जाणून घ्यायला तिने विचारलं काय झालय ? त्यान सांगितल काय झाल ते आणि अंजलीला हि धक्का बसला.
अंजली : आता ?
अजिंक्य : मला सुचत नाहीये काहीच. देव करो आणि दोघांना काही व्हायला नको.
अंजली : कोण दोघ ?
अजिंक्य : असा काय प्रश्न विचारतीस ?अमित आणि त्याची आई.
अंजली : मला वाटल सारा आणि प्रतीक्षा.
अजिंक्य : त्याचं पण टेन्शन आलंय मला. कस ती सांभाळेल. स्वतःला, साराला , परत तिकड गोळ्या औषध आणायचं. कोण नातलग आले तर त्यांच्याकड लक्ष द्यायचं. एकटीला नाही झेपणार नाजूक आहे ग ती. ओळखतो ना मी तिला. जरा काय टेन्शन आल तर कोलमडून जाते अग…नाही झेपत तिला टेन्शन.आणि आता तर हे केवढ मोठ टेन्शन लागलय तिच्यामाग.
अंजली : मग तू का गेला नाहीस ?
अजिंक्य : चाललेलो बघितल ना मी विचारलं पण तिला तर मला म्हणाली. अमितचे पाहुणे येणारेत सो मी कोण ? काय सांगणार म्हणून नको येऊ बोलली. तीच पण एका बाजूने बरोबर आहे. मी कोण आहे काय सांगणार ती.
अंजली : बघ तूच. पडत्या काळात खऱ्या प्रेमाची, आधाराची आणि माणुसकीची गरज असते माणसाला. आणि नेमक तेव्हाच तुला ते प्रत्यक्षात दाखवता येत नाही तुझ्या प्रतीक्षेच्या बाबतीत. याचा अर्थ…
अजिंक्य : काय याचा अर्थ……. काय ?
अंजली : बिना नावाच तुमच प्रेम आहे. बिना लेबलच तुमच नात आहे. ज्या प्रेमाला तुम्ही तुमच सर्वस्व मानत होता तेच नात कोणा चार पै-पाहुण्यांपासून लपवावा लागतय तुम्हाला या पेक्षा मोठ दुर्दैव काय आहे सांग मला ?
अजिंक्य : हो पण दोष त्यात तिचा काय आहे. तिच्या नवऱ्याचे पाहुणे आहेत ते.
अंजली : तिचे असते तरी तुला जाता आल असत का तिथ ? आणि तिचा दोष नाहीतर काय मग तुझा आहे का ?
अजिंक्य : नाही.
अंजली : मग तुझ्यावर कशाला सगळ ओढून घेतोस. विचार कर आता तरी. नाही काय उपयोग तुझ्या या निस्वार्थी प्रेम करण्याचा. शेवटी तिच्यामुळे तुझ्या प्रेमाला तुझ्या अस्तित्वाला बंधन येत आहेत. कळत का नाहीये तुला.
अजिंक्य : बरोबर बोलतीयस तू.
अंजली : आणि मला एक सांग समजा अमितला काय झाल आणि ती एकटी पडली. आईचा विषय सोड , अमित ला काय झाल तर ?
अजिंक्य : अस नको म्हणू ग. या जन्मात तीला मी विधवा बघू नाही शकत मी.
अंजली : हो पण तू तिच्या नवऱ्याला जिवंत तर करू शकत नाहीस ना परत त्याला काय झाल तर.
अजिंक्य : असल नको बोलूस.
अंजली : हे बघ माणसाने फक्त चांगल्या बाजूनेच विचार करावा अस कुठ लिहून ठेवल नाही. मितर म्हणते, माणसांनी पहिला वाईट आणि मग चांगला विचार करावा. वाईट झाल तर जास्त दुख होत नाही. आणि संकटाना तोंड देताना आपल्यात हिम्मत राहते. आणि चांगल झाल तर चांगल व्हाव आपल अस कुणाला वाटत नाही ? प्रत्येकालाच वाटत ना. म्हणून मी विचारलं झालच काय अमितच तर ?
अजिंक्य : मी नाही बघू शकत प्रतीक्षाला त्या अवस्थेत.
अंजली : आणि तुला तिच्यामुळ त्रास होणार असेल तर मला नाही बघवणार तुझ्याकडे.
अजिंक्य : थांब तिला कॉल करून विचारतो. कशी आहे ते.
अजिंक्य तिला कॉल लावतो. पण ती उचलत नाही. दोनदा लावतो पण नाहीच.
अंजली : काय झाल ?
अजिंक्य : उचलत नाहीये ग.
परत लावतो आणि कॉल उचलला जातो पण माणसाचा आवाज येतो.
अजिंक्य : हेल्लो , प्रतीक्षा ?
माणूस : नाही त्या आत आहेत. आपण कोण बोलतय ?
अजिंक्य : मागे कसला आवाज येतोय. तिचे मिस्टर हॉस्पिटल मध्ये आहेत अस कळाल म्हणून कॉल लावला होता.
माणूस : हा अमितची आई एक्सपायर झाल्यात आत्ता कळाल. म्हणून प्रतीक्षा आतच आहे तिथ.
अजिंक्यला समजेना काय बोलाव पण हिम्मत करून त्यान विचारलं,
अजिंक्य : आणि अमित आहे न ठीक ?
माणूस : नाही डॉक्टरांनी प्रयत्न केलेत खूप पण छातीवर दाब पडला आहे आणि कोमातून तो बाहेर येत नाही. आत्ता हि तो ऑक्सिजन वरच आहे. डॉक्टरांनी दहा तासाचा अवधी दिलाय त्यात त्याला शुद्ध अली तर ठीक.
अजिंक्य कॉल कट करतो.
अंजली : काय झाल ?
अजिंक्य : तू म्हणालीस तस झाल. आई गेल्या आणि अमितला अजून शुद्ध आली नाहीये. दहा तास दिलेत त्यात नाही त्याला शुद्ध अली तर.
अंजली : आता ?
अजिंक्य : काय करू मी ? मला राहवत नाहीये इथ. मागून रडण्याचा आवाज येत होता. आणि प्रतीक्षाचा पण आवाज येत होता रडण्याचा.
अजिंक्य रडायला लागला. अंजलीने त्याला जवळ घेतल आणि त्याच्या पाठीवर थाप देत, हळूवार त्याच्या पाठीवर हात फिरवत, केसात हात फिरवत त्याला आधार देत होती. मग अजिंक्यने स्वताला सावरल आणि शांत बसला.
तिकड त्यांच अर्धवट चायनीज राहिलेलं.
अंजली : खाऊन घे तू आधी बर वाटेल.
अजिंक्य : नको तू खाऊन घे. उपाशी नको झोपू. तू माझ्याकडे राहायला आलीयेस. नको उपाशी राहू मला नाही ठीक वाटणार ते. प्लीज खा.
अंजली : तू नाही तर मी पण नाही.
अजिंक्य : ऐक ना.
अंजली : नाही जाणार मला पण.
तेवढ्यात अंजलीला कॉल येतो. ती आईशी बोलते आणि बोलता बोलता राड्याला लागते. अजिंक्य आता तिच्या बोलण्याकडे लक्ष देतो. ती कॉल कट करते.
अजिंक्य : काय झाल ?
अंजली : ………………………..

शिवाजी महाराज बलात्काराच्या गुन्ह्यासाठी कोणती शिक्षा द्यायचे? चौरंग शिक्षा म्हणजे काय?

भाग २२

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

अंजली : आईने प्रॉब्लेम करून ठेवलाय.
अजिंक्य : काय झाल आता ?
अंजली : आईने त्या दिल्लीच्या मुलाच्या घरी कायतरी बोलणी केलीय.
अजिंक्य : हा मग ?
अंजली : अरे त्याची बदली होतीय हैद्राबादला आणि त्याच्या घरच्यांचं मत आहे आम्ही लग्न कराव.
अजिंक्य : कधी ?
अंजली : पुढच्या आठवड्यात.
अजिंक्य : काय ? आणि हे तुला माहित नाही ?
अंजली : मला आत्ता सांगतीय आई. मला विचारलं पण नाही. मला म्हणाली ऑफिस सोडून ये. अस कस ? म्हणजे मला नाही करायचं त्याच्याशी लग्न.
अजिंक्य : मग आता ? नको काळजी करू. होईल सगळ ठीक.
अंजली रडायला लागते.
अजिंक्य : नको रडू अग वेडी आहेस का ? ये इकड काय झाल ? आईला सांग न इतक्यात नको म्हणव लग्न.
अंजली अजिंक्यला मिठीत मारते. तो उठतो. अंजली रडतच राहते. अजिंक्य तिला हाताला धरतो. आणि तिला उठवतो आणि जवळ ओढून मिठीत घेतो. तिच्या डोळ्यातून येणार पाणी थांबायचं नाव घेत नाही. तो तिच्या केसावरून हात फिरवत राहतो. आणि ती त्याला पाठीला घट्ट धरून त्याच्या अजून जवळ जाण्याचा प्रयत्न करत राहते. मग दोघ बाजूला होतात.
अंजली : काय झाल असेल रे प्रतीक्षाच.
अजिंक्य : काय कळेना. थांब कॉल लावतो.
तो कॉल लावतो पण कोणी उचलत नाही.
अंजली : जा तोंड धुवून ये. अरे हे काय झाल ?
अजिंक्य : ते प्रतीक्षाच्या आवाजाने घाबरून जरा चटणी सांडली.
अंजली : जा शर्ट बदलून ये.
अजिंक्य : हा आलोच रडू नकोस अनुडी.
अंजली : नाही रडणार. तू म्हणतोस तर. जा बदल.
अजिंक्य आत जातो. अंजली त्याचा मोबाईल घेते पण त्याला पासवर्ड असतो. ती प्रतीक्षा नाव टाकते अंदाजाने आणि…….. आणि तिच्या चेहऱ्यावर एक आनंद दिसतो काहीतरी अजब काम केल्यासारखं कारण अजिंक्यच्या मोबाईलचा पासवर्ड उघडलेला असतो. ती फोटो बघायला जाते तोच प्रतीक्षाचा फोन येतो. ती काही न विचार करता कॉल उचलते. अजिंक्य आतच असतो. बाथरूम मध्ये.
अंजली : हेल्लो.
……. : हेल्लो हा कुणाचा नंबर आहे ?
अंजली : अजिंक्य यांचा.
……. : हा मी इथून हॉस्पिटल मधून बोलतोय मगाशी त्यांनी प्रतीक्षा वाहिनीना फोन केला होता. विचारपूस करायला. म्हणून एक सांगायला फोन केलाय सांगाल का निरोप ?
अंजली : हो सांगेन न बोला ?
तो माणूस तिला निरोप सांगतो. आणि ती कॉल कट करते आणि आलेला कॉल लिस्ट मधून डिलीट करते. अजिंक्य बाहेर येतो तोंड पुसत.
अजिंक्य : कोणाशी बोलत होतीस का ग ?
अंजली : नाही रे. बर ऐक ना ?
अजिंक्य : हा बोल ?
अंजली : मी उद्या जाते.
अजिंक्य : पुण्याला ?
अंजली : नाही घरी.
अजिंक्य : कशाला ?
अंजली : नाही जरा काम आहे करून घेते, आणि आई बाबांशी बोलून घेते.
अजिंक्य : हा ठीके. जेवून जा माझ्यासोबत.
अंजली : नाही सकाळी लवकर निघेन.
अजिंक्य : का ग ? माझ्यासोबत नाही का वेळ घालवायचा ?
अंजली : आपला वेळ त्यालाच द्यावा ज्याच्याकडून आपला फायदा होईल.
अजिंक्य : होका ? बर. मग माझ्याकडून काय फायदा नाही का होत ?
अंजली : अस काही नाही, पण मी निघते. अजिंक्य…..
अजिंक्य : हा बोल ?
अंजली : मला माहित आहे हि वेळ बरोबर नाही. तुझ्या आयुष्यात मी आणि प्रतीक्षा यामुळे तुझी झालेली गळचेपी आणि प्रतीक्षाच अस झाल. त्यात तिची सासू वारली. ते टेन्शन आणि अमितच अजून आहेच टेन्शन ति तर खूप मोठी टांगती तालावर आहे तुझ्या मानेवर. पण मला एकदा तुझ प्रेम देशील का रे ? प्लीज मला चुकीच समजू नको.
अजिंक्य : मला इच्छा नाही आणि हे काय बोलतीस तू आत्ता काय चाललय आपल्या आयुष्यात आणि तुला प्रेम काय सुचत.

अंजली : तुझ्याकडे प्रतीक्षा आहे विचारात तिच्या रमायला, झुरायला. माझ्याकडे एकतरी आठवण नको का तुझी ?
अजिंक्य : नको अंजली सॉरी.
अंजली : प्लीज. माझ्यासाठी.
अजिंक्य : प्लीज तू ऐक माझ्यासाठी.
अंजली : प्रतीक्षासाठी तरी प्लीज. तिच्या इतकच तुझ्यावर मी प्रेम करते रे . तुला प्रतीक्षाची शप्पथ.
अजिंक्य : मी शप्पथ मानत नाही आणि पाळत नाही. आणि आधीच ती त्रासात आहे नको तिच्या शपथा घालू.
अंजली : आत्ताच बोललास ना , शप्पथ मानत नाहीस मग प्रतीक्षाची एवढी काळजी वाटते का ?
अजिंक्य : तस नाही पण नको न अनु ऐक प्लीज माझ चुकीच आहे हे अस करण आपण.ते पण आत्ता.
अंजली : तुला माझ्या प्रेमाची शप्पथ आहे.
आणि अजिंक्याच्या हातातला टॉवेल खाली पडला. हेच वाक्य बोलून प्रतीक्षाने सुरुवात केलेली प्रेमाची, पण पूर्ण झाल नाही प्रेम. आणि आता अंजली. त्याच वाक्याने समोर उभी आहे. अंजली त्याला बघते. आणि त्याच्या मिठीत जाते. अजिंक्यचे हात निर्जीव झालेले असतात. पण काय माहित. शेवटी स्त्रीच्या स्पर्शाने पुरुषार्थ जागा होतोच कधीही. अगदी कधीही. वेळे काळेच भान नाही राहत मग त्याला.
त्यान तिला घेतल जवळ आणि आपल्या ओठांना तिच्या ओठांवर टेकवल. अगदी प्रतीक्षासोबत केल तसच तिला मिठीत घेऊन खाटेपाशी गेला. आणि तिला खाटेवर झोपवतो आणि तिच्या जवळ जातो. ती त्याला त्याच्यावर स्वार व्हायाला अनुमती देते.
दोघांच प्रेम होत. आणि अंजली झोपून जाते. अजिंक्याच्या डोक्यात प्रतीक्षाचा विचार तिच्या वाट्याच टेन्शन इतक होत कि. आत्ता अंजली आणि त्याच्यात जे काही झाल ते चूक आहे का बरोबर याचा विचार करायला हि त्याला उसंत मिळाला नाही. तो जागा होता जेमतेम रात्री तीन पर्यंत.
सकाळ झाली. अंजली आवरून अजिंक्य समोर उभी होती.
अजिंक्य : थांब कि थांबणार असशील तर अनु.
अंजली : नाही अरे मला माझ उत्तर मिळाल. अजून इथे थांबले तर मी नाही रोखू शकणार तुझ्यावर प्रेम करण्यापासून पुन्हा.
अजिंक्य : अस नको म्हणूस. मी आहे सोबत तुझ्या तू अशी नाराज नको होऊ.
अंजली : नको अजिंक्य सोड मला. मी जाते.
दोघ जातात. तो तिला बस मध्ये बसवून देतो ती जाते. अजिंक्य घरी येतो. आणि प्रतीक्षाला कॉल लावतो. मोबाईल बंद असतो. मेसेज पाठवतो पण तोही डिलिव्हर होत नाही. काय झाल त्याला कळत नाही. दहा दिवस तो फक्त विचारात असतो. त्या दहा दिवसात अंजली हि त्याच्याशी बोलत नाही. तीही घरी गेल्यामुळ तिचा हि संपर्क तुटलेला असतो. मोबाईलची रिंग वाजते. अंजलीचा कॉल असतो.
अंजली : हे अजिंक्य
अजिंक्य : कुठंयस यार काय फोन नाही काय नाही.
अंजली : अरे सॉरी सगळ घाईत झाल. माझ लग्न झालय.
अजिंक्य : काय ? कुणाशी ? दिल्लीवाला का ?
अंजली : हो.
अजिंक्य : चांगला आहे का तो ?
अंजली : नसला तरी समजून घेईन.
अजिंक्य : हो समजूतदार आहेस तू खूप. माहितीय मला.
अंजली : नाही माहित तुला माझा समजूतदार पणा.
अजिंक्य : म्हणजे ?
अंजली : कळेल. कधीतरी.
अजिंक्य : नको कधीतरी आत्ता सांग.
अंजली : नको वेळ आली कि कळेल.
दोघ बोलत राहतात. आणि मग दोघांच बोलन झाल कि तो बसतो. विचार करत. तेवढ्यात त्याला मेसेज येतो तो बघतो. प्रतीक्षाचा असतो.

प्रतीक्षा : आहेस का घरी ?
अजिंक्य : हो आहे.
मेसेज पोचला. आणि तो मेसेजची वाट बघणार तोच दार वाजत. अजिंक्य जाऊन दार उघडतो. आणि दारात. प्रतीक्षा असते. तिच्या खांद्यावर मान टाकून झोपलेली सारा असते. अजिंक्य तिला बघतच राहतो.

शेवटचा भाग २३

प्रेमाची शप्पथ आहे तुला

दारात प्रतीक्षा बघून कायमच अजिंक्यला प्रश्न पडतो. कि काय कारण आहे ती इथ येण्याच. तसाच प्रश्न आज हि पडला त्याला. तिला तो आत बोलावतो. पण ती माग बघते. एक त्याच इमारतीतला माणूस पायऱ्या चढून वरच्या मजल्यावर जात असतो. तो जायची वाट बघते ती. त्यामुळे प्रतीक्षा आत हि येत नाही आणि अजिंक्यशी काही बोलत हि नाही. आणि तिच्या या गप्प पवित्र्याने तोही गोंधळलेला असतो.
अंजली अजिंक्यला मिठीत मारते. तो उठतो. अंजली रडतच राहते. अजिंक्य तिला हाताला धरतो. आणि तिला उठवतो आणि जवळ ओढून मिठीत घेतो. तिच्या डोळ्यातून येणार पाणी थांबायचं नाव घेत नाही. तो तिच्या केसावरून हात फिरवत राहतो. आणि ती त्याला पाठीला घट्ट धरून त्याच्या अजून जवळ जाण्याचा प्रयत्न करत राहते. मग दोघ बाजूला होतात.
अंजली : काय झाल असेल रे प्रतीक्षाच.
अजिंक्य : काय कळेना. थांब कॉल लावतो.
तो कॉल लावतो पण कोणी उचलत नाही.
अंजली : जा तोंड धुवून ये. अरे हे काय झाल ?
अजिंक्य : ते प्रतीक्षाच्या आवाजाने घाबरून जरा चटणी सांडली.
अंजली : जा शर्ट बदलून ये.
अजिंक्य : हा आलोच रडू नकोस अनुडी.
अंजली : नाही रडणार. तू म्हणतोस तर. जा बदल.
अजिंक्य आत जातो. अंजली त्याचा मोबाईल घेते पण त्याला पासवर्ड असतो. ती प्रतीक्षा नाव टाकते अंदाजाने आणि…….. आणि तिच्या चेहऱ्यावर एक आनंद दिसतो काहीतरी अजब काम केल्यासारखं. कारण अजिंक्यच्या मोबाईलचा पासवर्ड उघडलेला असतो. ती फोटो बघायला जाते तोच प्रतीक्षाचा फोन येतो. ती काही न विचार करता कॉल उचलते. अजिंक्य आतच असतो. बाथरूम मध्ये.
अंजली : हेल्लो.
……. : हेल्लो हा कुणाचा नंबर आहे ?
अंजली : अजिंक्य यांचा.
……. : हा मी इथून हॉस्पिटल मधून बोलतोय मगाशी त्यांनी प्रतीक्षा वाहिनीना फोन केला होता. विचारपूस करायला. म्हणून एक सांगायला फोन केलाय सांगाल का निरोप ?
अंजली : हो सांगेन न बोला ?
……… : त्यांना सांगा अमित गेला.
अंजली : काय ? नाहीच का वाचला ?
……… : तो जागेवरच गेलेला पण प्रतीक्षाला आई आणि अमितच टेन्शन एकदम नको द्यायला म्हणून आधी आईंच सांगितल आणि अमितला बंद व्हेंटीलेटर वर ठेवलेलं. पण आता सांगितल आहे.
अंजली : खूप रडत असेल ना ती ?
…….. : हो खूप रडल्या पण आता गप्प बसून आहेत. पाहुणे समजूत काढतायत त्यांची पण नाही सांभाळू शकत त्या स्वताला. सारा तर एक सारख ओरडतीय बाबा कुठयत बाबा कुठयत..
अंजली : शिट्ट….काय होऊन बसल हे.
……… : बर मला जाव लागेल तिकडे तुम्ही द्या निरोप त्यांना.
अंजली : हो बर ऐका ना
…….. : हा बोला.
अंजली : प्रतीक्षाला सांगू नका तुम्ही अजिंक्यला कॉल केलेला.
…….. : का ?
अंजली : बस नका सांगू. जरा गैरसमज होतील सो समजून घ्या.
…….. : बर नाही सांगत.
अंजली : आणि हा तुमचा मी निरोप पोचवेन अजिंक्यकडे.
दोघांच बोलण होत. कॉल कट होतो आणि अंजली विचार करते कि आता पुढे काय होईल ? मला जे स्वप्न दिसत ते घडेल का अजून काही वेगळ ? पण जे घडेल त्यात नुकसान माझ आणि माझ्या प्रेमच होईल. आणि अजिंक्यला काय झाल तर मी नाही बघू शकत. त्यापेक्षा मीच निघून गेलेलं इथून ठीक राहील. मी करते लग्न त्या मुलाशी. अजिंक्यला त्याच्या जीवावर जगु दे. मला नाही बघवणार त्याला अस रडताना खचताना आणि तेही प्रतीक्षासाठी मुळीच नाही. तिने त्रासाशिवाय काही नाही दिल त्याला. आणि अजून हि तेच करतीय ती. पण अजिंक्य हि समजून घेत नाही मला. त्यामुळे मलाच यापासून दूर जायला हव. असही अजिंक्य माझा विचार करत नाही. तेवढ्यात अजिंक्य येतो आणि तिला विचारतो कुणाशी बोलत होतीस का आणि त्याचं पुढ बोलण होत.
अजिंक्य : अग आत ये कि. दे इकड साराला झोपवतो नीट.
प्रतीक्षा साराला अजिंक्याकडे सोपवते. तो तिला खाटेवर झोपवतो. आणि तिच्या दोन्हीबाजूला उश्या ठेवतो. ती पडू नये म्हणून.
प्रतीक्षा : एकदा कॉल करावासा वाटला नाही ?
अजिंक्य : केला पण लागत नव्हता. मेसेज जात नव्हते.
प्रतीक्षा : पेपर वाचला का ?
अजिंक्य : नाही वाचत मी. तिकड बघ रद्दी पडून असते.
प्रतीक्षा : बर मग आपल्या प्रतीक्षाच काय झाल ती काय सहन करत असते एकदापण विचार नाही आला ?
अजिंक्य : फक्त तुझाच विचार करण्यात वेळ घालवलाय मी अग माझा मला विचारच आला नाही एकदापण
प्रतीक्षा : अंजली कुठ आहे. तिने सांगितल नाही का तुला ?
अजिंक्य : ती गेली तीच लग्न झाल. आणि काय सांगितल नाही मला तिने ?
प्रतीक्षा : अमित गेल्याच ?
अजिंक्य : कधी गेला अमित ?
प्रतीक्षा : त्याच दिवशी ज्या दिवशी तुला फोन केलेला दिरांनी.
अजिंक्य : मला नाही आला कॉल
प्रतीक्षा : हे बघ .
ती मोबाईल मध्ये दाखवते लावलेला कॉल आणि किती वेळ बोलण झाल तेही दाखवलं. आणि कॉल रेकॉर्डिंग पण ऐकवल.
म्हणजे अंजलीने माझ्यापासून लपवल मला त्रास होऊ नये म्हणून. पण मग मला का सोडून गेली. माझ्यावर प्रेम होत तर. काहीच कळेना आता मला.
प्रतीक्षा : कोण नाही रे राहील माझ. सगळ संपल. आता जगातली लोक त्यांच्या घाणेरड्या नजरा. त्यांच्या मनातली हवस सगळी काय माझ्या अवती भोवती फिरेल.
अजिंक्य : नाही कोण नाही फिरणार मी आहे ना. दहा वेळा विचार कायला लागेल माझ्या प्रतीक्षा जवळ फिरायला.
प्रतीक्षा : काय म्हणालास ?
अजिंक्य : काय ? तुझ्या जवळ फिरायला लोकांना दहा वेळा विचार करावा लागेल.
प्रतीक्षा : ते नाही माझी प्रतीक्षा ?
अजिंक्य : हो माझी आहेस तू ?
प्रतीक्षा : इतक झाल तरी माझ्यावर प्रेम करतोस ?
अजिंक्य : हो आणि करत राहणार.
प्रतीक्षा : मला नाही आता नीट काही वाटत.
अजिंक्य : काय झाल ?
प्रतीक्षा : तूच विचार कर ना. काय करू मी कस जगू. आहेत पॉलिसि , बँकेत पैसे अमितचे. पण आधार द्यायला कोण आहे ? लोक काय एकट बाई बघितल कि झाले सुरु. मग तिच्या पदरात मुलगी असली काय नसली काय. आपल काम भागल कि झाल. जबाबदारी नाही कोण उचलत.
प्रतीक्षा रडायला लागते. अजिंक्य तिला समजावतो. ती त्याच्या जवळ जाते. तिच्या आवाजाने सारा उठते. अजिंक्य तिला थोपटवून झोपवतो. आणि अंजलीला कॉल लावतो. ती उचलत नाही.
प्रतीक्षा : तिला कशाला कॉल लावतोय.
अजिंक्य : ति\न का लपवल माझ्यापासून तुझ हे सगळ जाब विचारायचा आहे.
प्रतीक्षा : मी निघू ?
अजिंक्य : कुठे चाललीस ?
प्रतीक्षा : त्या माझ्या तुटलेल्या संसाराच्या भकास चार भिंतीत.
अजिंक्य : काय करणार आहेस आणि ?
प्रतीक्षा : काय , मोकळीक , शांतता , आणि ठेवलेले दोन फोटो हार घातलेले. या व्यतिरिक्त जगायचं कारण फक्त सारा आहे. बाकी अस काहीच नाही.
अजिंक्य : आणि मी ?
प्रतीक्षा : तुही किती मला साथ देणार ? आर्थिक मानसिक शारीरिक ? पण समाजापासून लपवूनच ना ?
अजिंक्य : अस काही नाही.
दोघ बोलत राहतात. आणि मग नंतर सारा उठते तीघ बाहेर जातात. अजिंक्यच्या पुढ्यात सारा बसते आणि माग प्रतीक्षा बसते. आणि तीघ निघतात बुलेट वरून. तिला आठवत अंजली बसलेली अजिंक्याच्या मागे. ती नकळत अजिंक्याच्या कमरेवर हात ठेवते. अजिंक्य साराशी बोलत गाडी चालवत असतो. प्रतीक्षाला आवडत साराची तो घेत असेलेली काळजी बघून.
इकडे अंजलीला कॉल आलेला दिसतो. ती लावते पण बुलेटच्या आवाजात अजिंक्यला कळत नाही.
मग अजिंक्य सारा प्रतीक्षा एकेठिकाणी थांबतात. आणि आत ऑफिस मध्ये जाऊन बसतात. अंजलीचा मिसकॉल बघून तो तिला कॉल लावतो.
अंजली : हेल्लो , अरे कुठ आहेस ? काय काम होत का ?
अजिंक्य : हो मला का सांगितल नाहीस ? अमित गेल्याच ?
अंजली : अरे हो हो , ओरडतोस काय ? ऐकून तर घे.
अजिंक्य : काय ऐकून घे.
अंजली : मला तुला त्रास द्यायचा नव्हता. आणि मला नसत बघवल तुला त्रास झालेला. म्हणून मी लपवून ठेवल आणि निघून गेले. तुझ तुला कळल्यावर तू सावरल असत स्वताला म्हणून मी गेले. निघून. तुला कुणी सांगितल अमित गेल्याच.
अजिंक्य : प्रतीक्षा आलीय आज. इतक्या दिवसांनी.
अंजली : होका ? काय म्हणतीय.
अजिंक्य : काही नाही सावरल आहे तिन स्वताला. वाटल नव्हत इतक सावरेल पण शहाणी आहे. खूप स्ट्रोन्ग झालीय.
अंजली : कुठ आहेस कसला आवाज येतोय माग ?
अजिंक्य : वकिलाकडे आलोय.
अंजली : का ?
अजिंक्य : आम्ही लग्न करतोय.
अंजली : इतक्यात ? अजून नवरा जाऊन महिनापन नाही झाला.
अजिंक्य : हो उगीच आत्ता थांबून महिना सहा महिने वर्ष झाल्यावर केल तर समाज तिला नाव ठेवेल. म्हणून मी आत्ताच तिला स्वीकारतोय आणि तिला घेऊन लांब जातो. मुंबईला कायमचा.
अंजली : छान. मिळाल का तेव्हाच उत्तर तुला ?
अजिंक्य : कसल ?
अंजली : तेच कि मी अशी तडका फडकी घरी का जाते म्हणाले ते ?
अजिक्य : कळाल. आम्ही एकत्र येणार तुला माहित होत म्हणूनच ना.
अंजली : हो. छान जगा.
अजिंक्य : हो. तू तुझ लग्न मला सोडून केलस मी नाही तस करणार.
अजिंक्य तिच्याशी बोलत बोलत सही करतो आणि प्रतीक्षा हि करते. आणि सारा प्रतीक्षा अजिंक्य बाहेर येऊन गाडीवर बसतात. आणि अजिंक्य गाडी घराकडे नेतो. रस्त्यात प्रतीक्षा हातातल सर्टीफिकेट बघते. आणि तिच्या डोळ्यात पाणी जमा होत. त्यावर नाव असत.
Mrs.Pratiksha Ajinkya Bhosale……………….

समाप्त…….

लेखक: अजिंक्य भोसले
संपर्क: 7558356426

तुमच्या प्रतिसादामुळे आणि प्रेमामुळे ही २३ भागांची प्रेमकथा पूर्ण करू शकलो, असेच प्रेम आणि आशीर्वाद असुद्या

©PuneriSpeaks

कोणीही लेख चोरू नये. लेख आवडल्यास नक्की शेअर करा.

दुसऱ्याचा लेख परवानगी शिवाय वापरणाऱ्याला ३ वर्षापर्यंत कैद होऊ शकते.

अपडेटसाठी लाईक करा आमच्या फेसबुक पेजला, टि्वटरवर आणि इंस्टाग्राम फाॅलो करा.

अजुन वाचण्यासाठी:

दोन गुरू: भूक आणि अपमान Nana Patekar History नाना पाटेकर यांनी लिहिलेला त्यांच्या पुर्वायुष्यातील भावस्पर्शी अनुभव

उरल काय आहे? True Love | मराठी लेख | अजिंक्य भोसले | PuneriSpeaks

शिक्षणातून आलेला छकीचा स्वाभिमान | अजिंक्य भोसले | PuneriSpeaks

मधु चंद्र: कमी वयातले बालपण | PuneriSpeaks